Industrial Policy and Economic Development in India: 1947-2012
W latach 1950-1980 indyjski model rozwoju charakteryzował się silnym scentralizowanym planowaniem, rządową własnością podstawowych i kluczowych gałęzi przemysłu, nadmierną regulacją i kontrolą prywatnych przedsiębiorstw, protekcjonizmem handlowym (poprzez bariery taryfowe i pozataryfowe) oraz ostrożnym i selektywnym podejściem do kapitału zagranicznego. Był to system kontyngentów, zezwoleń i licencji kierowany i kontrolowany przez biurokrację wyszkoloną w stylu kolonialnym.
Ta tak zwana zorientowana do wewnątrz, substytucyjna strategia rozwoju gospodarczego zaczęła być powszechnie kwestionowana na początku lat 80-tych. Decydenci polityczni zaczęli zdawać sobie sprawę z wad tej strategii, która hamowała konkurencyjność i wydajność oraz generowała znacznie niższe tempo wzrostu niż oczekiwano. Zwrot w kierunku liberalizacji gospodarczej rozpoczął się w 1985 r., kiedy rząd Indii ogłosił szereg środków mających na celu deregulację i liberalizację przemysłu.
W wyniku reform gospodarczych z ostatnich 20 lat, Indie są obecnie jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek na świecie. W ciągu ostatnich kilku lat Indie stały się globalną potęgą gospodarczą, wiodącym miejscem outsourcingu i ulubionym miejscem międzynarodowych inwestorów.
Indyjski przemysł w znacznym stopniu unowocześnił technologię i jakość produktów oraz sprostał wyzwaniu otwartości po tak długim okresie ochrony. Niniejsza książka śledzi rozwój różnych aspektów industrializacji w okresie po uzyskaniu niepodległości przez Indie.
Wyjaśnia kluczowe reformy podjęte w celu uczynienia indyjskiego przemysłu konkurencyjnym na arenie międzynarodowej i analizuje bieżące kwestie związane z tym kluczowym sektorem indyjskiej gospodarki.
