Sampling Politics - Music and the Geocultural
Samplowanie muzyki stało się praktyką w przeważającej mierze zdigitalizowaną. Został on spopularyzowany wraz z powstaniem rapu i hip-hopu, a także scen muzyki ambient, ale jego historia sięga najwcześniejszych dni nagrywania dźwięku i tworzenia muzyki eksperymentalnej z całego świata.
Cyfrowe narzędzia i sieci pozwalają artystom na stosunkowo łatwe próbkowanie muzyki ponad granicami państw i z różnych tradycji kulturowych, co wywołuje pytania dotyczące nie tylko dozwolonego użytku, praw autorskich i wolności słowa, ale także przywłaszczenia kulturowego i "copywrongs". Na przykład, niekomercyjne formy udostępniania, które są obecnie powszechne w sieci, zbliżają muzyków i ich odbiorców do pojawiających się systemów komercyjnego śledzenia w sieci i sponsorowanego przez państwo nadzoru online. Co więcej, gdy muzycy aktywnie angażują się w sprawy polityczne lub społeczne poprzez swoją muzykę, są narażeni zarówno na komercyjne, jak i państwowe siły kontroli.
Powrót do korporacyjnej własności i kontroli globalnego biznesu muzycznego - online i offline - uwypukla konkurujące ze sobą roszczenia do komercyjnej i kulturowej własności i kontroli samplowanej muzyki ze strony lokalnych społeczności, wytwórni muzycznych i artystów. Każde studium przypadku opiera się na badaniach archiwalnych, uważnym słuchaniu i analizie muzycznej, wraz z rozmowami i publicznymi refleksjami artystów takich jak David Byrne, Annirudha Das, Asian Dub Foundation, John Cage, Brian Eno, Sarah Jones, Gil Scott-Heron, Karlheinz Stockhausen, Dunya Yunis i Sonia Mehta.
Sampling Politics zapewnia sposoby słuchania i słyszenia (ponownie), jak działają praktyki samplingu i tworzenia muzyki, na własnych warunkach i w kontekście. Czyniąc to, M. I.
Franklin koryguje pewne błędy w publicznym rejestrze, odnosząc się do pewnych długotrwałych błędnych wyobrażeń na temat twórczego, prawnego i kulturowego dziedzictwa samplowania muzyki w niektórych przypadkach bogatych i złożonych praktyk, które zostały również nazwane muzycznym "zapożyczeniem", "kulturowym przywłaszczeniem" lub "kradzieżą". Książka ta rozważa muzykalność i muzykalność, o które chodzi w każdym przypadku, a także odpowiednie praktyki twórcze i kultury wykonawcze podkreślające etykę atrybucji i współpracy, gdy artyści samplujący tworzą muzykę.
