Pachamama Politics: Campesino Water Defenders and the Anti-Mining Movement in Andean Ecuador
Ekwador stał się pierwszym krajem na świecie, który w 2008 roku przyznał Pachamamie, czyli Matce Ziemi, konstytucyjne prawa. To przełomowe osiągnięcie stanowiło zmianę w kierunku włączenia rdzennych filozofii Sumak Kawsay lub Buen Vivir (dobrze żyć) jako ram dla zmian społecznych i politycznych. Ten niezwykły ruch zbiegł się w czasie ze wzrostem neoekstraktywizmu, w którym samozwańczy socjalistyczny prezydent Rafael Correa twierdził, że Buen Vivir można osiągnąć poprzez kontrowersyjne projekty wydobywcze na terytoriach rdzennych mieszkańców i campesino, w tym w ich zlewniach.
Pachamama Politics dostarcza bogatego etnograficznego opisu napięć wynikających z neoekstraktywizmu w południowych Andach Ekwadoru, gdzie campesinos zmobilizowali się do obrony zarządzanego przez społeczność działu wodnego przed proponowaną kopalnią złota. Jako aktywistka-naukowiec, Teresa A. Velásquez zabiera czytelnika w głąb ruchu - obok marszów, blokad dróg, rzek i wysokogórskich mokradeł - aby ujawnić rozdźwięki między ruchami społecznymi a rządem „różowej fali”. Kiedy obietnica zmiany społecznej zamienia się w kryminalizację obrońców wody przez państwo, Velásquez argumentuje, że sprzeczności neoekstraktywizmu stworzyły warunki polityczne dla campesinos, aby ponownie rozważyć ich związek z rdzennością.
Książka przyjmuje intersekcjonalne podejście do badania walk przeciwko górnictwu i wyjaśnia, w jaki sposób społeczności kampesino i ich sojusznicy identyfikowali się z rdzennymi kosmologiami i ponownie je wykorzystywali, aby bronić swojej wody jako istoty podtrzymującej życie. Pachamama Politics pokazuje, dlaczego postępowa zmiana wymaga odejścia od wydobywczego modelu rozwoju narodowego na rzecz wielonarodowej obrony systemów wodnych społeczności i ludów tubylczych oraz ich autonomii.