Polityka miłości: Seksualność, płeć i małżeństwo w syryjskim dramacie telewizyjnym

Oryginalny tytuł:

The Politics of Love: Sexuality, Gender, and Marriage in Syrian Television Drama

Zawartość książki:

Dramatyczne miniseriale są główną areną ekspresji postkolonialnej syryjskiej kultury i talentu artystycznego, areną, która łączy różne aspekty rzemiosła artystycznego w walce o wizje przeszłości, teraźniejszości i przyszłości narodu. Jako tour de force telewizyjnego medium, rozkwitające pośród utrzymującego się autorytaryzmu, miniseriale te służą jako kluczowa i złożona artystyczna droga, poprzez którą manifestuje się polityczny i społeczny sprzeciw.

Naukowcy próbowali pogodzić się z wysoce krytyczną kulturą wytworzoną w ramach próby kooptacji przez państwo i twierdzą, że kultura krytyczna politycznie działa jako "zawór bezpieczeństwa" w celu uwolnienia frustracji, tak aby dysydenci byli mniej skłonni do mobilizacji przeciwko rządowi. Dzięki badaniom opartym na obejrzeniu ponad dwustu pięćdziesięciu miniseriali z okresu od lat sześćdziesiątych XX wieku do czasów współczesnych - a także zbadaniu setek doniesień prasowych, stron na Facebooku i obszernych wywiadów z twórcami dram - niniejsza książka odwraca się od dominującego paradygmatu, który koncentruje się na intencjach reżimu. Zwracając uwagę na samych twórców dram, jesteśmy świadkami polifonii głosów wykorzystujących metafory miłości i małżeństwa oraz (de)konstrukcje płci w celu zbadania szerszych kwestii nacjonalizmu, samoidentyfikacji i krytyki politycznej.

U podstaw konstrukcji kobiecości leżą komplikacje wynikające z symbiozy czystej kobiecości z autentyczną tożsamością narodową. Dekonstrukcja męskości jako krytyki politycznej była mniej skomplikowana, ponieważ nie jest ona powiązana z zachodnimi kwestiami tożsamości; wręcz przeciwnie, ilustracje podporządkowanej męskości służą subtelnemu potępieniu korupcji i ucisku rządu.

Miniseriale z lat 60. pokazują, że skupienie się qabadaya (twardego mężczyzny) na kobiecej seksualności wynika z jego własnej politycznej alienacji wobec państwa i jest częścią błędnego koła przemocy państwa wobec obywatela.

W ostatnich latach, a w szczególności po powstaniu, możemy zaobserwować wyłaniającą się definicję prawdziwego qabadaya jako tego, który nie tłumi seksualności kobiet, umożliwiając tym samym pełną równość w związkach jako podstawę prawdziwie wolnego społeczeństwa.