The Politics and Pedagogy of Mourning
Jacques Derrida słynnie stwierdził w Widmach Marksa, że sprawiedliwość godna tego miana musi wzywać nas do oddania sprawiedliwości nie tylko żywym, ale także zmarłym. W The Politics and Pedagogy of Mourning Timothy Secret argumentuje, że przedstawienie przekonującego opisu takiego obowiązku wymaga nawiązania dyskusji między trzema kluczowymi myślicielami XX wieku na temat śmierci - Heideggerem, Levinasem i Freudem. Pomimo twierdzenia, że żaden z dyskursów tych trzech postaci nie oferuje nam pełnego opisu naszego obowiązku wobec zmarłych i że niemożliwe jest zjednoczenie ich w jednym, spójnym i poprawnym podejściu, Secret oferuje jednak opis tego, w jaki sposób Derrida zdołał stworzyć zawsze pojedynczą artykulację tych dyskursów w każdym z aktów pochwały, które zaoferował swoim filozoficznym współczesnym.
Jest to jedna z pierwszych monografii, która zwraca szczególną uwagę na kluczową rolę, jaką każdy współczesny opis etyki eulogii musi przyznać rewolucyjnej pracy teoretycznej nad materialnością krypt i fantomów zaproponowanej przez psychoanalityków Nicolasa Abrahama i Marię Torok. Wykazano, że ich praca uzupełnia główne ograniczenia tradycyjnych filozoficznych ujęć relacji etycznej.
Opis eulogii jako uprzywilejowanej przestrzeni, w której różne dyskursy oddziałują na siebie nawzajem pod presją odpowiedzialnego reagowania na zawsze pojedynczą stratę, okazuje się niezbędną lekturą nie tylko dla tych, którzy są zainteresowani zrozumieniem jawnie politycznych dzieł Derridy, ale także oferuje opis performatywnego treningu w negocjowaniu aporii, które pojawiają się w społeczeństwie politycznym - w wyniku czego powstaje pedagogika sztuki obywatelskiej, której aktualność jest dziś bardziej aktualna niż kiedykolwiek.