Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
The Politics of Ethnic Survival: Germans in Prague, 1861-1914
Niniejsza książka bada, w jaki sposób jeden z głównych konfliktów etnicznych cesarskiej Austrii, konflikt między Czechami a Niemcami, rozwinął się w jednym z głównych miast w erze industrializacji i rozwoju miast. Pokazuje, w jaki sposób mieszkańcy Pragi, stolicy Czech, konstruowali i artykułowali lojalności grup etnicznych i solidarności społecznej na przestrzeni XIX wieku.
Niemieckojęzyczni mieszkańcy czeskiej stolicy rozwinęli identyfikację grupową i zdefiniowali siebie jako mniejszość, gdy radzili sobie z rosnącą czeską siłą polityczną i gospodarczą w mieście oraz z własnym gwałtownym spadkiem liczebności: w spisie powszechnym z 1910 r. tylko siedem procent ludności metropolii twierdziło, że mówi głównie po niemiecku. Studium wykorzystuje dane ze spisów powszechnych, obszerne rejestry policyjne i biurokratyczne, relacje prasowe i wspomnienia dotyczące lokalnego życia społecznego i politycznego, aby pokazać, w jaki sposób mniejszość niemiecka i czeska większość rozwijały się demograficznie i ekonomicznie w stosunku do siebie nawzajem oraz tworzyły odrębne życie społeczne i polityczne dla członków swoich grup.
Studium dokładnie śledzi rolę okupacji, klasy, religii i ideologii politycznej w kształtowaniu lojalności grup niemieckich i solidarności społecznej. Relacje społeczne, które łączyły członków mniejszości niemieckojęzycznej i granice społeczne, które oddzielały ich od czeskiej większości pod koniec XIX wieku, okazały się selektywne, a znaczny kontakt miał miejsce w wielu aspektach codziennego życia jednostek.
W miarę jak mniejszość niemiecka rozwijała wspólne życie grupowe, tym, co zaczęło ją definiować i oddzielać od czeskiej większości, była wspólna austriacko-niemiecka lojalność etniczna i narodowa, austriacko-niemiecka narodowa ideologia liberalna, obrona wspólnych interesów społecznych i politycznych klasy średniej i niższej oraz wspólne niemieckie życie publiczne. Zarówno niemieckojęzyczni katolicy, jak i Żydzi mogli uczestniczyć w poczuciu niemieckiej wspólnoty i solidarności grupowej, pod warunkiem, że podtrzymywali liberalne wartości klasy średniej. Ustanowione w latach sześćdziesiątych XIX wieku więzi wspólnotowe dla Niemców z klasy średniej i niższej klasy średniej w Pradze miały tendencję do wykluczania niemieckojęzycznych robotników najemnych i radykalnych nacjonalistów z niższej klasy średniej, którzy mogliby kwestionować liberalne wartości narodowe.
Pomimo wszystkich wysiłków na rzecz wzmocnienia solidarności niemieckiej społeczności i zwalczania asymilacji niemieckojęzycznych z czeską większością od lat 80. XIX wieku do 1900 roku, zorganizowana społeczność niemiecka niewiele mogła zrobić, aby zapobiec wchłanianiu niemieckojęzycznych robotników do czeskiej populacji okręgów przemysłowych.