The Political Power of Visual Art: Liberty, Solidarity, and Rights
Sztuka wizualna ma dziś wszechobecną polityczną obsadę. Ale jaką politykę? Daniel Herwitz szuka jasności co do różnych rzeczy rozumianych przez politykę i jak możemy ocenić ich założenia lub aspiracje w sztuce współczesnej.
Opierając się na pracach Williama Kentridge'a, przesiąkniętych przemocą, rasą i władzą, oraz immolacjach Banksy'ego w świecie sztuki, przykłady Herwitza obejmują NEA 4 i kwestię przestępstwa jako potępienia, prace George'a Gittoesa kierowane przez społeczność, politykę tożsamości współczesnej sztuki amerykańskiej oraz (dla kontrastu z siłą mediów wizualnych) literaturę pisaną w dialogu z komisjami prawdy. Interesuje go rozumienie dzisiejszych praktyk artystycznych w świetle dwóch przeciwstawnych dziedzictw: awangardy i jej upolitycznienia eksperymentalnego obiektu sztuki oraz XVIII-wiecznej estetyki, głoszącej autonomię obiektu sztuki, którą interpretuje jako kulturowy komplement dla nowoczesnego liberalizmu. Jego historycznie ugruntowane podejście ujawnia, jak kluczowa jest ta para dziedzictw dla odczytania dzisiejszych napięć w głosie i charakterze sztuki.
Kierując się pytaniami o zdolność medium wizualnego do politycznego przemawiania lub zdobywania politycznej agencji, książka ta jest przeznaczona dla każdego, kto zajmuje się estetyką lub światem sztuki, zaniepokojonego losem polityki kulturalnej w świecie wymykającym się spod kontroli, ale w zasięgu emancypacji.
