Połączona i nierówna apokalipsa

Opinie czytelników

Książka przedstawia prowokujące do myślenia koncepcje związane z zombie i kinem apokaliptycznym, łącząc idee filozoficzne z krytyką kulturową. Chociaż styl pisania jest wciągający i zabawny, brakuje mu nieco głębi w analizie i strukturze. Odnosi się do różnych filmów i filozofii, pozostawiając czytelników oczekujących bardziej konkretnych sugestii lub praktycznych pomysłów.

⬤ Pięknie napisana i prowokująca do myślenia
⬤ przedstawia czytelnikom interesujące filmy o zombie klasy B i odniesienia kulturowe
⬤ wciągający styl pisania
⬤ prezentuje sprytne koncepcje, takie jak „połączona i nierówna apokalipsa”
⬤ sekcje o pracy i kinie punkowym są szczególnie wciągające.

⬤ Brakuje głębi w analizie i nie rozwija kluczowych pomysłów
⬤ zawiera liczne błędy edycyjne i niską jakość publikacji
⬤ nie zawiera indeksu
⬤ czasami może wydawać się pretensjonalny
⬤ nie zawiera konkretnych programów ani sugestii, które można podjąć.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Combined and Uneven Apocalypse

Zawartość książki:

Od przerobionych gruzów salvagepunku po hordy nieumarłych dobijające się do drzwi centrów handlowych, od pustych stref odpadów po tętniące życiem miasta, Combined and Uneven Apocalypse zmaga się z apokaliptycznymi fantazjami naszej upadającej ery. Poruszając się po filmach, tendencjach politycznych i powracających kryzysach późnego kapitalizmu, Evan Calder Williams maluje czarny portret marzeń i koszmarnych obrazów globalnego porządku, który poszedł bardzo, bardzo źle.

Umiejscawiając się w niespłacalnych rynkach finansowych teraźniejszości, Combined and Uneven Apocalypse spogląda wstecz na niechlujną historię zombie, wraków samochodów, fal pływowych, wymierania, hałd śmieci, pracy, pandemii, wilków, kanibalizmu i ogólnego paskudztwa, które zaludniają spód naszej kulturowej wyobraźni. Każda epoka może marzyć o końcu świata, ale te rozproszone postacie z koszmarów są wypaczonym załamaniem normalnego piekła kapitalizmu.

Apokalipsa nie jest czymś, co wydarzy się pewnego dnia: to tylko powolne odsłanianie katastrofy, w której żyjemy od wieków. Wbrew wszelkim fantazjom o postępie, powrocie czy pojednaniu, Williams rozpoczyna pełną wstrętu krytykę ponurej teraźniejszości i oferuje grobowy uśmiech dla naszych niezbędnych bitew, które nadejdą.