Covering Disaster: Lessons from Media Coverage of Katrina and Rita
W 2005 roku dziennikarze stanęli przed ogromnymi wyzwaniami podczas relacjonowania huraganów Katrina i Rita wzdłuż amerykańskiego wybrzeża Zatoki Perskiej. Zmagali się ze znalezieniem sposobów na komunikację, przemieszczanie się z miejsca na miejsce i znalezienie wiarygodnych informacji.
Byli świadkami kompletnego chaosu, obserwowali ludzkie cierpienie i byli oburzeni opóźnionymi lub nieskutecznymi mechanizmami ratunkowymi. Dziennikarze nie tylko borykali się z normalnymi problemami związanymi z kryzysami, ale także byli zmuszeni do wykonywania swojej pracy w okolicznościach, które wydawały się niemożliwe. Autorzy Covering Disaster analizują osobiste i zawodowe mechanizmy radzenia sobie oraz wnioski, jakie można wyciągnąć z relacjonowania katastrof w mediach.
Podczas Katriny i Rity dziennikarze zareagowali w dużej mierze poprzez przedefiniowanie tradycyjnych ideałów uczciwości, równowagi i obiektywizmu oraz poprzez przyjęcie emocjonalnego i nieco bardziej subiektywnego stylu relacjonowania. W ten sposób na nowo odkryli i podkreślili dziennikarskie cele i techniki, które od dawna są cechami charakterystycznymi wielkości.
Ich praca podczas tych miesięcy zniszczenia i bólu była oklaskiwana przez czytelników i widzów, ponieważ była użyteczna, krytyczna wobec urzędników, którzy nie wykonywali swojej pracy, szukała wsparcia dla tych, którzy cierpieli i zajmowała pozycję lidera publicznego. Teraz, gdy wiatry ucichły, wody powodziowe ustąpiły i rozpoczęła się odbudowa, nie można zapomnieć o dziennikarstwie zorientowanym na opinię publiczną, które pojawiło się w środku burz.