Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Room Swept Home
Intymna i rozległa poezja, która bada rasę i pochodzenie
Room Swept Home służy jako wspaniale wyrenderowane szkło powiększające do wszystkiego, co znajduje się na linii między tym, co prywatne i publiczne, badawcze i generatywne, jaźń i ci, którzy przyszli przed nami. Dziwnym zrządzeniem losu dwaj przodkowie Bingham-Risher krzyżują się w Petersburgu w Wirginii, czterdzieści lat przed jej narodzinami: Jej pra-pra-prababka ze strony ojca, Minnie Lee Fowlkes, przeprowadza wywiad dla Works Progress Administration Slave Narratives w Petersburgu w 1937 roku, a jej babka ze strony matki, Mary Knight, zostaje wysłana do Petersburga w 1941 roku, ze zdiagnozowaną "wodą w mózgu" - depresja poporodowa jest ciągłą tajemnicą - dziewięć dni po urodzeniu pierwszego dziecka. Łącząc skrupulatne badania archiwalne ze stypendium Womanist i swoją charakterystyczną liryczną precyzją, najnowsza kolekcja Bingham-Risher stąpa po mętnych wodach rasy, pochodzenia, wiary, zdrowia psychicznego, praw kobiet i brutalnego rozliczenia, które zamieszkuje rozbieżność między historią przeżywaną a podręcznikową, pytając: Co dziedziczymy, gdy trauma leży u podstaw naszego pękniętego życia?
(przykładowy wiersz)
XI. Im więcej terenu pokonałeś, tym bardziej wyzwolony się stałeś.
Boję się, że mój umysł zwróci się przeciwko mnie.
Boję się, że będę nagi w płonącym domu.
domu. Boję się, że moje dzieci mnie nie prześcigną.
Boję się, że moje dzieci (które nie są stworzone przeze mnie)
Uwierzą, że jestem smutną imitacją innych.
Boję się, że zgromadzę się w pokoju.
Gdzie wszyscy będą mnie pytać o pamięć.
A kiedy nie skłamię, powiedzą, że nie chciałbym być tobą.
Żyję wystarczająco długo, by bać się, że moje nerki.
że mi wysiądą. Żyję wystarczająco długo, by wiedzieć.
Kiedy powinny. Nigdy nie podzieliłem się moimi obawami.
Z nikim; Boję się, że będą mapować ziemię.
I wezmą wolność. Czy kobiety będą się wstydzić?
Boję się zapytać. Co znów będzie żyć? Co umrze razem ze mną?
