Pokochaj tego psa

Opinie czytelników

Książka „Love That Dog” autorstwa Sharon Creech opowiada historię Jacka, młodego chłopca, który uczy się doceniać poezję poprzez swoje doświadczenia w szkole i miłość do swojego psa, Sky. Napisana prozą z różnymi wierszami, książka zgłębia tematy emocji, ekspresji i podróży odkrywania poezji. Jest zarówno zabawna, jak i edukacyjna, dzięki czemu jest popularnym wyborem zarówno wśród młodych czytelników, jak i nauczycieli.

Książka jest wciągająca, emocjonalna i pełna humoru. Czytelnicy doceniają jej przystępny styl pisania i sposób, w jaki wprowadza poezję w zrozumiałym kontekście. Wielu uznało ją za inspirującą, szczególnie dla chłopców, i pochwaliło włączenie poezji, która wzbogaca historię. Nadaje się do nauczania poezji w klasach, a przywoływane wiersze są dostępne na końcu książki, ułatwiając głębsze zrozumienie. Wiele dzieci i rodziców uznało ją za zachęcającą do wzbudzenia zainteresowania czytaniem i pisaniem.

Niektórzy czytelnicy uznali historię za dość smutną, szczególnie w odniesieniu do losu psa Jacka, co może być emocjonalnie przytłaczające dla młodszych odbiorców. Kilku krytyków zauważyło, że cała książka jest napisana wierszami, co może nie spodobać się każdemu i może stanowić wyzwanie dla niektórych dzieci. Ponadto niektórzy rodzice uważali, że przed przeczytaniem książki powinni być bardziej świadomi jej smutnych tematów.

(na podstawie 339 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Love That Dog

Zawartość książki:

Nagrodzona medalem Newbery autorka książki Spacer po dwóch księżycach Sharon Creech przedstawia czytelnikom historię z ogromnym sercem.

Love That Dog pokazuje, jak pewien chłopiec o imieniu Jack odnajduje swój głos z pomocą nauczyciela, ołówka, żółtego papieru i oczywiście psa. Napisana jako seria swobodnych wierszy z punktu widzenia Jacka, z klasyczną poezją zawartą z tyłu, ta powieść jest idealna zarówno dla dzieci, jak i nauczycieli.

Jack nienawidzi poezji. Piszą ją tylko dziewczynki i za każdym razem, gdy próbuje, jego mózg wydaje się pusty. Ale jego nauczycielka, panna Stretchberry, nie przestaje zadawać swojej klasie zadań z poezji - a Jack nie może ich uniknąć. Ale wtedy dzieje się coś niesamowitego. Im więcej pisze, tym bardziej przekonuje się, że ma coś do powiedzenia.

Chyba tak.

Wygląda jak wiersz.

Kiedy się go widzi.

Napisany na maszynie.

W ten sposób."