Notions of Time in Deuterocanonical and Cognate Literature
Wszechstronne zbadanie pojęć „czasu” w literaturze deuterokanonicznej i pokrewnej, od starożytności żydowskiej do wczesnego chrześcijaństwa, wymaga dalszych badań naukowych. Celem niniejszego zbioru artykułów jest przyczynienie się do lepszego zrozumienia „czasu” w literaturze deuterokanonicznej i pseudoepigrafach, zwłaszcza w judaizmie Drugiej Świątyni, oraz dostarczenie kryteriów dla koncepcji czasu w literaturze mądrościowej, apokaliptyce, historiografii żydowskiej i wczesnochrześcijańskiej oraz w religijności rabinicznej.
Eseje zawarte w tym tomie, reprezentujące materiały z konferencji „International Society for the Study of Deuterocanonical and Cognate Literature” w lipcu 2019 r. w Greifswaldzie, omawiają koncepcje i terminologie „czasu”, wywodzące się z nowel, takich jak Księga Tobita, z napomnień dla mądrych, takich jak Ben Sira, z apokaliptycznej tabeli czasu w 4 Ezdrasza, Księga Gigantów lub Daniela oraz wczesne kompozycje chrześcijańskie i rabiniczne. Tom składa się z czterech rozdziałów, które reprezentują różne podejścia lub hermeneutyki „czasu:” I.
Wieki osiowe: Konstrukcja czasu jako „historii”, II. Konstrukcja czasu: Szczególne reifikacje, III.
Pojęcia czasu i przestrzeni, IV. Konstrukcja czasu apokaliptycznego.
Naukowcy i studenci starożytnej żydowskiej i chrześcijańskiej historii religii znajdą w tym tomie orientację w odniesieniu do ważnego, ale wieloaspektowego i czasami rozbieżnego tematu.