Pojawiający się Demos: Hongkong podczas i po ruchu parasolek

Oryginalny tytuł:

The Appearing Demos: Hong Kong During and After the Umbrella Movement

Zawartość książki:

W miarę jak fale ruchów Occupy stopniowo ustępują, szybko zapominamy o politycznych nadziejach i pasjach, jakie te wydarzenia oferowały. Zamiast tego jesteśmy coraz bardziej zakorzenieni w uproszczonych dychotomiach lewicy i prawicy, nas i ich, nienawiści do innych i wiktymizacji siebie. Studiując ruch Umbrella w Hongkongu, który może być największym ruchem Occupy w ostatnich latach, The Appearing Demos wzywa nas do ponownego zaangażowania się w demokrację w czasach, gdy demokracja zawodzi na wielu frontach i w różnych częściach świata.

Trwający 79 dni Ruch Parasolek w Hongkongu okupował główne ulice w najbardziej ruchliwych częściach miasta, powodując ogromne niedogodności w tym słynącym z kapitalistycznego porządku i wydajności mieście. Był to również pokojowy, zbiorowy wysiłek, który był wydarzeniem zarówno politycznym, jak i kulturalnym. Chęć wyrażenia niezależnej tożsamości kulturowej podkreśliła zarówno ruch Occupy, jak i niezwykle bogatą ekspresję kulturową, którą wygenerował. Rozumiejąc specyfikę sytuacji w Hongkongu, The Appearing Demos komentuje również pewne globalne problemy, przed którymi stoimy w obliczu neoliberalizmu i populizmu. Kieruje naszą uwagę z suwerenności opartej na państwie na demokrację opartą na mieście i podkreśla znaczenie partycypacji i kohabitacji. Książka bada również, w jaki sposób idee Hannah Arendt są przydatne w tych wydarzeniach znacznie wykraczających poza okoliczności polityczne, które dały początek jej teoretyzacji. Książka zwraca szczególną uwagę na rzeczywiste intersubiektywne doświadczenia podczas protestów. Doświadczenia te są lokalne, kruche, a czasem nieartykułowane, dlatego opierają się racjonalności i debatom, ale definiują pełnię każdej jednostki, a także umożliwiają politykę.

Na przykładzie Ruchu Parasolek, książka ta analizuje „uwolnionych” agentów politycznych, którzy nieustannie biorą pod uwagę innych, aby zagwarantować, że sfera polityczna jest miejscem bez przymusu i dyskryminacji. Czyniąc to, Pang Laikwan pokazuje, że polityka nie oznacza ani rządzenia, ani bycia rządzonym, a ruchy te powinny być definiowane przez nadzieję, a nie przez cele.