Oryginalny tytuł:
Poiesis A Journal of the Arts & Communication Volume 19, 2022: Encountering the Other
Zawartość książki:
Encountering the Other
W chwili, gdy to piszę, wojna w Ukrainie trwa. Nie wiemy, co będzie dalej, czy nastąpi jakieś zawieszenie broni (nie powiem.
"pokój"), czy też eskalacja z jeszcze bardziej horrendalnymi skutkami. Cokolwiek się stanie, wciąż pozostaję z pytaniem, które stawia temat tego czasopisma: Co to znaczy spotkać drugiego? W Ukrainie oznacza to morderstwo, przemoc bez granic. Nie jest to oczywiście odosobniony przypadek. Historia ludzkości naznaczona jest wojną i ludobójstwem. Czasami wydaje się, że naszym głównym sposobem spotykania się z innymi jest ich zabijanie.
Oczywiście nie odnoszę tego do nas. My jesteśmy pokojowo nastawieni. Nie skrzywdzilibyśmy muchy. Czy w rzeczywistości jesteśmy w to zamieszani? Czy jesteśmy częścią brutalnego, morderczego gatunku? Czy jesteśmy w jakiś sposób odpowiedzialni? Wiem, że miałem mordercze impulsy wobec innych, a także te pełne miłości. Jakże paradoksalnym stworzeniem jest człowiek! Jednocześnie hojny i ofiarny, a jednocześnie brutalny i morderczy. Zazwyczaj dzielimy je: kochamy swoich i nienawidzimy innych. A jednak jesteśmy również agresywni wobec naszych własnych ludzi, wobec naszych sąsiadów, naszych rodzin, nawet wobec samych siebie. A nasza miłość może wykraczać poza nas samych, do tych, którzy najbardziej się od nas różnią.
Nie mogę rozwiązać zagadki ludzkości. To, co mogę zrobić, to zapytać, jaka jest natura naszej wspólnej pracy? Czy terapia jest pozbawiona przemocy? Czy sztuka? A co z fundamentalną koncepcją sztuk ekspresyjnych, poiesis? Czy nasza praca we wszystkich jej wymiarach (terapeutycznym, zorientowanym na zmianę społeczną, ekologicznym) opiera się na niestosowaniu przemocy? A jeśli tak, to jak możemy znaleźć naszą drogę, gdy uznajemy nasze własne mordercze impulsy i te naszego gatunku?
