Poetry in Dialogue in the Duecento and Dante
Poezja w dialogu w Duecento i Dante zapewnia nowe spojrzenie na wysoce sieciowy krajobraz literacki trzynasto- i czternastowiecznych Włoch.
Pokazuje fundamentalną rolę dialogu między tekstami i wewnątrz nich w dziełach czterech poetów, którzy reprezentują jedne z najważniejszych wydarzeń we wczesnej literaturze włoskiej: Guittone d'Arezzo, Guido Guinizzelli, Guido Cavalcanti i Dante. Zamiast odczytywać krajobraz kulturowy przez pryzmat dzieł Dantego, choć mogą one być znaczące, pierwsza część tego studium rekonstruuje bogatą sieć literackiego, zwłaszcza poetyckiego dialogu, który był sercem średniowiecznego pisarstwa we Włoszech.
Druga część wykorzystuje tę rekonstrukcję, aby pokazać zaangażowanie Dantego w dynamikę wymiany, która charakteryzowała praktykę średniowiecznych włoskich poetów. Ogólny argument - na rzecz centralnego znaczenia procesów dialogicznych dla wyłaniającej się włoskiej tradycji literackiej - opiera się na konceptualizacji dialogu w odniesieniu do średniowiecznej i współczesnej teorii literatury oraz filozofii języka. Poprzez triangulację między Rettorica Brunetto Latiniego, "dialogizmem" Michaiła Bachtina i poczuciem "performatywnej" mowy zaadaptowanej od J.
L. Austina, Poezja w dialogu pokazuje otwartość swojego korpusu na nowe dialogi i interpretacje, podkreślając niestabilność nawet najbardziej pozornie ustalonych, monumentalnych tekstów.
