Poetry, Painting, Park: Goethe and Claude Lorrain
Nasycony pulsującą energią, która emanuje ze słońca, krajobraz Claude'a Lorraina czerpie z gry światła i ciemności, aby stworzyć „żywą całość” i przywołać symbolikę.
W trwającej całe życie rozmowie z Lorrainem - zapisanej w tak różnych tekstach jak „Amor jako malarz pejzaży”, „Faust” i „Doktryna kolorów” - Goethe prowadzi badania nad dialektyką natury i sztuki, imitacji i inwencji, podmiotu i przedmiotu. Goethe stara się zrozumieć Lorraina, odtwarzając go w słowach, w trybie ekfrastycznym, jako doświadczenie i ideę.
Badanie pozostaje otwarte, ponieważ krajobraz jest paradoksem: to, co rzeczywiste, duchowe i afektywne, spotyka się, ale się nie łączy. To estetyczne odkrycie i wizualizacja natury jako krajobrazu jest zgodne z próbą uchwycenia świata i naszego w nim miejsca. Trzy siostrzane sztuki poezji, malarstwa i ogrodnictwa służą jako lustra dla samorozumienia Goethego jako artysty, w tym jego ambiwalencji wobec angielskiego ogrodu, wyrażonej na przykład w powieści Elective Affinities.
Franz R. Kempf jest profesorem germanistyki w Bard College.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)