Lawrence Durrell's Poetry: A Rift in the Fabric of the World
Niniejszy esej oferuje pierwszą dogłębną analizę całego poetyckiego dzieła Lawrence'a Durrella, od jego wczesnych zbiorów w latach 40. do ostatniego opublikowanego w 1973 roku.
Trzydzieści lat poezji Durrella zostało zebrane razem, aby odsłonić genezę pisarstwa Durrella, zarówno poetyckiego, jak i fikcyjnego, rysując powiązania z jego powieściami i książkami pobytowymi, które pisał w tym samym czasie. Lawrence Durrell jawi się zatem przede wszystkim jako jeden z największych poetów późnego modernizmu, którego literackie i epistemologiczne dociekania należy rozumieć w świetle światowej sieci literackich bractw, obejmującej T.S. Eliota, Michaela Fraenkela, Henry'ego Millera i Davida Gascoyne'a.
Jednocześnie esej ten pokazuje, dlaczego Durrella należy również odczytywać jako spadkobiercę największych angielskich poetów romantycznych (Byrona, Shelleya, Keatsa i Wordswortha), a także francuskich symbolistów i modernistów (od Baudelaire'a po Nervala, Val ry'ego i Cendrarsa). To porównawcze podejście otwiera zupełnie nową perspektywę na Lawrence'a Durrella, która nie została jeszcze poruszona przez północnoamerykańskie i angielskie badania.
Wzorce symboliczne, zabiegi stylistyczne oraz założenia estetyczne i filozoficzne, które charakteryzują poetykę Durrella, wyjaśniają niezbędną lekturę tam i z powrotem, która łączy prozę i poezję, fikcję i lirykę, opis i abstrakcję. Fragmenty poezji, fragmenty jego książek rezydencjalnych, powieści i esejów podkreślają nie tylko złożone strategie literackie Durrella, ale także ontologiczne poszukiwania pisarza, który, choć nigdy nie był w domu ze światem, w którym żył, starał się stworzyć świat życia, co semiolodzy nazywają "umwelt".
Ta konstytutywna rzeczywistość to ta, która wyłania się w szczelinach i pęknięciach świata, składa się z ledwo czytelnych znaków, które migoczą w ciemności i świadczą o zdolności artysty do tworzenia świata z obecnego materialnego chaosu.
