Gwendolyn Brooks's Poetry
Gwendolyn Brooks urodziła się w 1917 roku i zmarła w 2000 roku, więc stanowiła pomost między sztuką współczesną a renesansem Harlemu. Poznała niektórych założycieli Negro Renaissance, takich jak Langston Hughes i W.E.B.
DuBois, a także uczyła młodszych afroamerykańskich poetów, na przykład Sonię Sanchez i Ritę Dove. Pod tym względem jej poezja obejmowała i syntetyzowała tradycję literacką okresu Plantacji, Rekonstrukcji, Renesansu Harlemu i Ruchu Czarnej Sztuki; czytelnik może więc znaleźć w jej wierszach nie tylko ślady murzyńskich duchowości i folkloru, ale także wzorce muzyki jazzowej i rapowej. Gwendolyn Brooks była Laureatką Nagrody Poetyckiej i zdobyła wysokie uznanie krytyków w Stanach Zjednoczonych wśród afroamerykańskich poetów, jednak w tej książce nie tylko chwalę poezję Brooks jako taką, zamiast tego staram się zidentyfikować pewne istotne tematy i cechy wierszy Brooks typowe dla Afroamerykanów i czarnego języka.
Próbując osiągnąć ten cel, przedstawiam cztery tematy, dzięki którym, jak sądzę, sugerowana odrębność staje się możliwa do zaprezentowania. Tematy te są następujące: religijność, muzykalność, seksualność i uwięzienie społeczne.