Oryginalny tytuł:
The Poetry of Bliss Carman - Volume II: Songs From Vagabondia
Zawartość książki:
William Bliss Carman urodził się 15 kwietnia 1861 roku w Fredericton, w Nowym Brunszwiku. Kształcił się w Fredericton Collegiate School, a następnie przeniósł się na Uniwersytet Nowego Brunszwiku, gdzie w 1881 roku uzyskał tytuł licencjata.
Jak to często bywa w przypadku wielu pisarzy, jego pierwszym opublikowanym utworem był artykuł dla magazynu uniwersyteckiego i dla Carman, który ukazał się w 1879 roku. Po kilku latach redagowania różnych czasopism i periodyków Carman po raz pierwszy opublikował tomik poezji w 1893 roku w Low Tide on Grand Pre. Żadna kanadyjska firma nie była przygotowana do publikacji, a kiedy zrobiła to firma amerykańska, zbankrutowała.
Kolejny rok był zdecydowanie lepszy.
Jego współpraca z amerykańskim poetą Richardem Hoveyem zaowocowała wydaniem Songs of Vagabondia. Był to natychmiastowy sukces.
Sukces ten skłonił bostońską firmę Stone & Kimball do ponownego wydania Low Tide on Grand Pre i zatrudnienia Carmana jako redaktora czasopisma literackiego The Chapbook. W 1895 r. Carman wydał Behind the Arras, nieco poważniejsze i bardziej filozoficzne dzieło skupione na założeniu długiej medytacji, wykorzystującej dom mówcy i jego wiele pokoi jako symbol życia i wyborów, których należy dokonać.
W 1896 roku Carman poznał panią Mary Perry King, która szybko stała się jego patronką, doradczynią i czasami kochanką. Została również jego współpracowniczką przy dwóch dramatach wierszowanych. W 1897 roku Carman opublikował Ballad of Lost Haven, a w 1898 roku By the Aurelian Wall, tytułowy wiersz był elegią dla Johna Keatsa, a książka była zbiorem formalnych elegii.
Na przełomie wieków Carman ciężko pracował nad pięciotomowym zbiorem poezji "Pans Pipes". Doskonałość wielu z tych wierszy przyczyniła się do tego, że Carman stał się najbardziej znanym kanadyjskim poetą, a w końcu także ich własnym Poetą Laureatem.
W 1912 roku ukazała się ostatnia praca z serii Vagabondia. Richard Hovey zmarł w 1900 roku, więc ten ostatni utwór był wyłącznie dziełem Carmana. Ma wyraźny elegijny ton, jakby wspominając dawne dzieła.
28 października 1921 roku Carman został uhonorowany przez nowo utworzone Kanadyjskie Stowarzyszenie Autorów, gdzie został koronowany na kanadyjskiego poetę-laureata wieńcem z liści klonu.
William Bliss Carman zmarł na wylew krwi do mózgu w wieku 68 lat w New Canaan 8 czerwca 1929 roku.
