Poetyka wizualna i plastyczna: Od brazylijskiego konkretyzmu do chilijskiej neoawangardy

Oryginalny tytuł:

Visual and Plastic Poetics: From Brazilian Concretism to the Chilean Neo-Avant-Garde

Zawartość książki:

Brazylijska poezja konkretna (od lat 50. XX wieku), charakteryzująca się niesyntaktycznością i skupiająca się na słowie i wierszu jako przedmiocie, w twórczy i często zabawny sposób przeprowadza krytykę sposobów, w jakie wchodzimy w interakcję z językiem i literaturą.

Techniki konkretyzacji wykraczają poza granice Brazylii do chilijskiej neoawangardy lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Robinson po raz pierwszy pokazuje, jak trzech chilijskich poetów eksperymentalnych, Cecilia Vicuña (1947-), Juan Luis Martínez (1942-1993) i Rodrigo Lira (1949-1981), rozwija i poszerza brazylijską poetykę konkretną. Co więcej, chilijski powrót do eksperymentów poezji konkretnej przenosi krytykę języka ze sfery międzynarodowej do surowej rzeczywistości politycznej chilijskiej polityki, szczególnie w okresie dyktatury Augusto Pinocheta.

Rachel Robinson opublikowała kilka artykułów na temat twórczości latynoamerykańskich poetów eksperymentalnych. W 2018 r.

ukończyła doktorat na Uniwersytecie Oksfordzkim, a w 2021 r. odbyła staż podoktorski w Instituto de Estudios Avanzados na Uniwersytecie w Santiago de Chile.

Tego lata rozpocznie stypendium podoktoranckie Fundacji Humboldta w Berlinie.