Poetyka kina

Opinie czytelników

Książka Raula Ruiza to bogata eksploracja kina i leżących u jego podstaw filozofii, zachęcająca czytelników do głębokiej refleksji nad naturą filmów. Jego styl pisania jest opisywany jako labiryntowy i wciągający, przemawiający do tych, którzy szukają poetyckiego zrozumienia kina, a nie konwencjonalnych spostrzeżeń branżowych. Praca składa się z serii wykładów, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla zwykłych czytelników, jak i osób zainteresowanych filozofią filmu.

⬤ Labiryntowa i poetycka proza, która głęboko angażuje czytelnika.
⬤ Przywraca wiarę w kino jako medium cudów i odkryć.
⬤ Oferuje unikalne i wymagające idee dotyczące filmu i egzystencji.
⬤ Zachęca do intelektualnej eksploracji i wprowadza nieznane koncepcje.
⬤ Ma strukturę serii wykładów, co pozwala na nielinearną lekturę.
⬤ Atrakcyjny dla osób zainteresowanych kinem eksperymentalnym i artystycznym.

⬤ Może nie być wartościowa dla tradycyjnych miłośników kina lub profesjonalnych filmowców.
⬤ Niektóre odniesienia i pomysły mogą zostać uznane za niejasne lub wątpliwe.
⬤ Styl pisania może stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników ze względu na jego złożoność.
⬤ Przyszłe tomy są niepewne, pozostawiając czytelników pragnących więcej.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Poetics of Cinema

Zawartość książki:

Chilijski filmowiec Raoul Ruiz jest autorem około 100 pełnometrażowych filmów, a także licznych sztuk teatralnych i instalacji multimedialnych.

W Poetyce kina Ruiz w świeży sposób podchodzi do głównych tematów nawiedzających naszą cywilizację audiowizualną: filmowej nieświadomości, kwestii utopii, wzajemnego zanieczyszczenia obrazów, sztuki kopii, relacji między praktykami artystycznymi a instytucjami. Oparta na serii wykładów wygłoszonych niedawno na Uniwersytecie Duke'a w Karolinie Północnej, Poetyka kina rozwija ostrą, dowcipną krytykę panujących kodów narracji filmowej, wywodzących się głównie z teorii dramatycznych przedstawionych w Poetyce Arystotelesa i scharakteryzowanych przez Ruiza jako „teoria konfliktu centralnego”.

Imponująca wiedza Ruiza z zakresu teologii, filozofii, literatury i sztuk wizualnych nigdy nie przerasta jego potężnej wyobraźni. Poetyka kina nie tylko oferuje niezwykle trafną analizę siódmej sztuki, ale także pokazuje nam zupełnie nowy sposób pisania i myślenia o obrazach.