Poetics of Palliation: Romantic Literary Therapy, 1790-1850
Czy literatura może leczyć? The Poetics of Palliation dowodzi, że nasze odpowiedzi na to pytanie mają swoje korzenie w okresie romantyzmu. W ciągu ostatnich dwudziestu lat humaniści zajmujący się zdrowiem oraz badacze literatury i medycyny odwoływali się do romantycznych idei, twierdząc, że literatura leczy, przywracając cierpiącym zdrowie.
Jednak model ten nadmiernie upraszcza sposób, w jaki romantyczni pisarze uważali, że literatura odnosi się do cierpienia. Poetyka dokumentuje, w jaki sposób pisarze tacy jak William Wordsworth i Mary Shelley badali paliatywne formy medycyny literackiej: terapie, które podkreślały różnorodny związek literatury z bólem i jej moc podtrzymywania, pocieszania i rzucania wyzwań nawet wtedy, gdy wyleczenie nie było możliwe. Książka pokazuje, w jaki sposób pisarze romantyczni rozwijali tę paliatywną poetykę w rozmowie ze swoim środowiskiem medycznym.
Brytyjska etyka medyczna została po raz pierwszy skodyfikowana w okresie romantyzmu. Jej główni pisarze, John Gregory i Thomas Percival, poparli paliatywny mandat, aby zrekompensować ograniczone możliwości lecznicze lekarzy.
Podobnie pisarze romantyczni poszukiwali podejścia paliatywnego, gdy ich praca nie osiągnęła bardziej surowych celów leczniczych. Zaskakująca różnorodność ich wyników ilustruje, w jaki sposób paliatywność oferuje bardziej wszechstronną metrykę terapii literackiej niż tradycje lecznicze, które odziedziczyliśmy po romantyzmie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)