Double Exile; Migrations of Jewish-Hungarian Professionals through Germany to the United States, 1919-1945
Jest to historia społeczna uchodźców uciekających z Węgier po rewolucji bolszewickiej w 1919 roku, następującej po niej kontrrewolucji i wzroście antysemityzmu.
Węgierska klasa średnia, przed I wojną światową w dużej mierze żydowska i niemiecka, została rozdarta przez katastrofalną wojnę, podział Węgier w traktacie z Trianon oraz ustawę numerus clausus XXV z 1920 r., która poważnie ograniczyła liczbę Żydów przyjmowanych na studia wyższe. Wybitni węgierscy przyszli specjaliści, czy to Żydzi, liberałowie czy socjaliści, czuli się zmuszeni do opuszczenia kraju i udania się na niemieckojęzyczne uniwersytety w Austrii, Czechosłowacji i Niemczech.
Kiedy Hitler doszedł do władzy, ci wygnańcy musieli ponownie uciekać, wielu na obrzeżach ogromnej niemieckiej emigracji. Emocjonalnie przygotowani przez wcześniejsze groźne doświadczenia na Węgrzech, szybko dostrzegli potrzebę ponownego wykorzenienia się. Wielu z nich uciekło do Stanów Zjednoczonych, gdzie ich podwójne wygnanie sprawiło, że USA stały się aktywnym wrogiem nazistowskich Niemiec i pobudziły transplantację europejskiego modernizmu do amerykańskiej sztuki i muzyki.
Ku swojemu zaskoczeniu, uchodźcy spotkali się również z antysemityzmem w USA. Książka oparta jest na szeroko zakrojonych pracach archiwalnych w USA i Niemczech.