Podstępny Albion: Historia Stendhala i kultury brytyjskiej

Oryginalny tytuł:

Perfidious Albion: The Story of Stendhal and British Culture

Zawartość książki:

"Co zrobić z Brytyjczykami? " to pytanie, które zastanawiało Stendhala przez całe jego życie. W tej nowej pracy, która jest zarówno biografią, jak i ćwiczeniem z historii kultury, David Ellis wnosi do poruszanych kwestii wiele nowych i nieznanych informacji.

Włochy to obcy kraj, z którym Stendhal jest najczęściej kojarzony. Mnogość jego włoskich powiązań sprawia, że mniej zaskakujące jest to, że tak wiele o nich napisano, a tak stosunkowo niewiele o jego zainteresowaniu kulturą brytyjską. Jednak ta książka daje mocne podstawy, by wierzyć, że Wielka Brytania miała dla niego równie duże znaczenie, jeśli nie większe, niż Włochy, zwłaszcza jeśli chodzi o jego zainteresowanie literaturą i polityką. W czasach, gdy stosunki angielsko-francuskie mają wkroczyć w nową fazę, wiele z tego, co zostało tu omówione, pozostaje zaskakująco istotne.

Po upadku Napoleona i przywróceniu brytyjskich powiązań z kontynentem europejskim, Stendhal nie był bynajmniej jedynym francuskim pisarzem, który chciał dowiedzieć się więcej o tej stosunkowo małej wyspie, która wyszła zwycięsko z ponad dwudziestoletnich działań wojennych. Jak powstało bogactwo, które sfinansowało tak wiele sojuszy przeciwko Cesarstwu Francuskiemu i jakie były konsekwencje szybkiej industrializacji dla tkanki społecznej kraju? Co ważniejsze, jak udało mu się być tak skutecznym i wpływowym, gdy władza nie była w rękach jednego organu, ale podzielona między króla i dwie izby parlamentu? Były to pytania, które Stendhal uważał za bardzo istotne, nie tylko dla politycznej przyszłości jego własnego kraju, ale także dla całej Europy.

Jako pisarz był jednak również zafascynowany literaturą brytyjską, zarówno z przeszłości, jak i teraźniejszości. Od początku swojej literackiej edukacji, Szekspir był dla niego najbardziej imponującym dramaturgiem, jakiego kiedykolwiek czytał, a kiedy sam skromnie wkroczył na scenę literacką po Waterloo, najsłynniejszym poetą w Europie był Byron. Wśród wielu innych kwestii Ellis bada znaczenie spotkania Stendhala z Byronem i wpływ, jaki wywarły na niego powieści Scotta w czasie, gdy ci dwaj pisarze dominowali na europejskiej scenie. Opisuje wysiłki, jakie Stendhal podjął, aby nauczyć się angielskiego na tyle, by móc czytać w oryginale nie tylko obu współczesnych pisarzy, ale także Szekspira, Fieldinga, a także wielu innych brytyjskich autorów z przeszłości. Pokazuje, jak polityczne poglądy na temat Wielkiej Brytanii, które Stendhal rozwinął w latach separacji, zostały zmodyfikowane przez osobiste kontakty, nowe lektury i trzy podróże, które odbył przez kanał La Manche w latach dwudziestych XIX wieku. Była to dekada, w której pisał również setki artykułów do publikacji w londyńskich czasopismach i to właśnie w tych latach rozwój literacki Stendhala przeplata się z jego licznymi brytyjskimi kontaktami (w tym z Hazlittem). Pod koniec swojej książki Ellis zastanawia się nad tym, jak dalece ta relacja była wzajemna.

Oznacza to, że jedną rzeczą jest zbadanie, co Stendhal myślał o Brytyjczykach, a także co mógł od nich zyskać, co jest główną częścią tego badania; a inną jest zastanawianie się, co mogliby od niego zyskać.