Fundamentals of Laser Optics
Laser, początkowo nazywany maserem optycznym, został zaproponowany w 1958 roku przez Charlesa Townesa i Arthura Schawlowa; w 1960 roku Theodore Maiman jako pierwszy z kilku badaczy osiągnął oscylację lasera przy użyciu kryształu rubinu. W ciągu kolejnego ćwierćwiecza dokonano znacznej liczby ponownych poszukiwań i rozwoju, a laser jest obecnie wykorzystywany w wielu różnych zastosowaniach, od zwykłych dysków kompaktowych po skomplikowane zastosowania chirurgiczne w medycynie.
Odkąd po raz pierwszy wszedłem do laboratorium profesora Yasuharu Suematsu w 1962 roku, aby ukończyć moją pracę magisterską, studiowałem nową dziedzinę optyki laserowej. Pomimo wielu oczekiwań i ogromnych inwestycji w badania, pierwsze praktyczne zastosowanie laserów było trudne do osiągnięcia przez Uniwersytet w Erlangen. Nieżyjący już profesor K.
H. Zchauer zauważył, że laser został zdefiniowany przez angielskiego fizyka jako Less Application of Stimulated Expensive Research.
W podobnym duchu dr Herwig Kogelnik przypomniał mi, że we wczesnych latach 60. maser był często nazywany Money Acqui- sition Scheme for Expensive Research. Początkowo pracowałem z laserem rubinowym, następnie z laserem helowo-neonowo-gazowym, a obecnie zajmuję się badaniami nad laserem półprzewodnikowym.
Prawdopodobnie nie ma zbyt wielu badaczy, którzy mieli okazję zbudować te trzy reprezentatywne typy laserów. Moim głównym celem studiów jest jednak komunikacja optyczna i dlatego podchodzę do lasera głównie jako do propagatora fal świetlnych.
