Podstawy formacji duchowej: Wspólnotowe podejście do stawania się podobnym do Chrystusa

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, wielu użytkowników chwaliło jej wnikliwą treść formacji duchowej i przejrzystość, podczas gdy niektórzy uważali ją za zbędną lub niewystarczająco głęboką. Ogólnie rzecz biorąc, jest ona uważana za cenne źródło informacji dla osób pragnących wzrastać duchowo, zwłaszcza dla początkujących i studentów.

⬤ Dobrze zorganizowana i napisana
⬤ oferuje prawdy zmieniające życie
⬤ korzystna dla rozwoju osobistego i duchowego
⬤ polecana dla początkujących
⬤ cenne źródło zrozumienia formacji duchowej.

⬤ Niektórzy uznali książkę za zbędną i nudną
⬤ niewystarczająco głęboka dla niektórych czytelników
⬤ pewne nieporozumienia co do jej teologicznych perspektyw
⬤ kilku miało trudności ze zrozumieniem treści.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Foundations of Spiritual Formation: A Community Approach to Becoming Like Christ

Zawartość książki:

Fundamenty formacji duchowej przyjmuje unikalne podejście do swojego tematu, argumentując, że stajemy się podobni do Chrystusa w kontekście autentycznej, chrześcijańskiej wspólnoty. Nie podważając indywidualnego studiowania Biblii, prywatnej modlitwy i medytacji, autorzy podkreślają te dążenia w celu wzbogacenia zarówno osobistego, jak i wspólnotowego - aby całe ciało, jak również jednostka, mogły być budowane.

Część 1 kładzie podwaliny pod formację duchową. Jonathan Morrow rozwija wyraźnie ewangeliczną teologię, podczas gdy Richard Averbeck pisze o uwielbieniu. Następnie Gordon Johnston i Darrell Bock zagłębiają się w tekst Pisma Świętego, opierając dążenie do formacji duchowej na prawdzie objawionej.

Część druga skupia się na funkcjonalnych aspektach formacji duchowej. Klaus Issler podkreśla znaczenie serca w formacji duchowej, podczas gdy Reid Kisling ilustruje istotny związek między rozwojem charakteru a formacją duchową. Bill Miller bada rolę miłości jako motywacji dla formacji duchowej. Andrew Seidel analizuje przywództwo służebne, a George Hillman rozszerza dyskusję o znaczenie powołania. Gail Seidel omawia osobistą narrację jako katalizator formacji duchowej, a na zakończenie Harry Shields opowiada się za publicznym głoszeniem Słowa jako narzędziem formacji duchowej.