Podstawowe elementy zwykłej materii, ciemnej materii i ciemnej energii: Poza modelem standardowym i teorią strun

Opinie czytelników

Książka dr Vladimira B. Ginzburga „Prime Elements” oferuje unikalne spojrzenie na naturę wszechświata przez pryzmat teorii spirali, łącząc narracje historyczne ze złożonymi teoriami naukowymi. Czytelnicy uważają, że opowieść jest wciągająca i pouczająca, z naciskiem na ujednolicenie różnych koncepcji naukowych. Niektórzy krytykują jednak nierówności w edycji, które mogą negatywnie wpływać na wrażenia z lektury.

⬤ Świeże i wciągające zastosowanie teorii spirali w metafizyce.
⬤ Doskonała fabuła, która przeplata koncepcje matematyczne z historią nauki.
⬤ Oferuje fascynującą syntezę starych i nowych idei naukowych.
⬤ Szczegółowe i skrupulatne badanie stałych fizycznych i ich związku z modelem spiralnym.
⬤ Przemawia zarówno do osób zainteresowanych fizyką teoretyczną, jak i filozofią.

⬤ Nierówna jakość edycji z pewnymi błędami wynikającymi z domowej edycji.
⬤ Matematyka na wyższym poziomie może być wyzwaniem dla laików.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać połączenie koncepcji duchowych i naukowych za niekonwencjonalne.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Prime Elements of Ordinary Matter, Dark Matter & Dark Energy: Beyond Standard Model & String Theory

Zawartość książki:

Książka opisuje historię teorii wirów. Wprowadzona u zarania nauki prawie 2600 lat temu, przeszła przez pięć faz akumulacji swojej siły poprzez wchłanianie odkryć dokonanych podczas cywilizacji greckiej, rewolucji Kopernika, ery elektromagnetyzmu, ery atomowej i ery informacyjnej.

Podczas pierwszych czterech faz (patrz rozdziały od 1 do 12 tej książki), rozwój teorii wiru przebiegał według tego samego niefortunnego wzorca. Za każdym razem teoria ta przyciągała uwagę nowego pokolenia błyskotliwych naukowców, którzy byli oczarowani głębokim fizycznym znaczeniem jej podstawowej koncepcji. Jednak, choć korzystali oni z najnowszych osiągnięć nauki, żaden z nich nie był w stanie stworzyć narzędzia matematycznego czyniącego teorię wirów praktycznie użyteczną.

Piąta faza rozpoczęła się w 1993 roku wraz z odkryciem unikalnego elementu spiralnego czasoprzestrzeni, zwanego toryksem. Toryks jest szczególnym przypadkiem wielopoziomowej dynamicznej spirali o poetyckiej nazwie helicola, która opisuje ścieżki wszystkich poruszających się ciał niebieskich w naszym wszechświecie.

Zdolność toryksu do odwracania się na lewą stronę sprawiła, że idealnie nadaje się on do modelowania spolaryzowanych pierwiastków materii. Bliski potomek toryksu zwany heliksem okazał się idealny do modelowania spolaryzowanych pierwiastków cząstek promieniowania.

Odkrycie to doprowadziło do opracowania nowej wersji teorii wirów zwanej Teorią Trójwymiarowych Spiralnych Strun (3D-SST), opisanej w rozdziałach 13-16.