Podróżni na mojej trasie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Travelers on My Route

Zawartość książki:

"Unrecorded", pierwszy wiersz w bogatym nowym zbiorze Carolyn Raphael, zaczyna się: "Wdychamy dym, gdy Pepys opisuje pożar / Londynu, krzywimy się, gdy Plath gryzie Hughesa w policzek / podczas ich intensywnego spotkania". Dzięki jej ciekawości, wrażliwości i technicznemu mistrzostwu, wzdychamy nad okrucieństwem rzymskiej i renesansowej szlachty, jęczymy nad bólem starzenia się i opłakujemy stratę zmarłych przyjaciół i członków rodziny. Dowcipne obserwacje płynnie przeplatają się z czułymi chwilami rodzinnymi, podobnie jak wiersze w wolnym wierszu przeplatają się z tymi w tradycyjnych formach - szereg doskonałych sonetów, wzruszające rondeau i para wspaniałych villaneli. Pełnia życia fachowo opisana na każdej stronie Travelers on My Route nieustannie obala konkluzję "Unrecorded", że "nie ma miejsca / na kronikę życia pochłoniętego życiem".

-Michael Palma.

Podczas gdy uznana sztuka z potężnymi czasopismami literackimi, porywającą muzyką, majestatycznymi freskami może być naszym "kompasem" do ludzkiego "triumfu" lub "bólu serca", Carolyn Raphael zręcznie przyznaje, że "życie pochłonięte życiem" nie może być w pełni "kroniką". A jednak, z zachwytem i wykwintną elokwencją, daje nam rezonujący blask ze swoich życiowych doświadczeń i innych rzeczywistych i wyimaginowanych postaci, w które z wdziękiem i wrażliwością wchodzi, a następnie wygląda. Raphael pokazuje, że obserwując świat, uczestniczymy w jego tworzeniu. Podróżując od radosnych nowych narodzin, przez medytacje nad "serenadą świerszczy", po skargi szlachcianki z wnętrza renesansowej gry wodnej, umiejętnie ukształtowanej przez tradycyjne i oryginalne rzemiosło, poetycki blask Raphael jest bogaty w jej przenikliwą uwagę i reakcję na naturalne i ludzkie splendory i zmagania, wszystkie naznaczone "odciskami palców czasu".

-Gayl Teller.

"Wciąż jest czas na śmiech", deklaruje Kosma I Medyceusz na końcu poematu "Gry wodne", mimo że właśnie wyliczył nieznośne straty, które go spotkały. Ta deklaracja równie dobrze mogłaby być mottem "Podróżników na moim szlaku", książki, która celebruje życie pomimo traumy i tragedii, spustoszeń związanych ze starzeniem się i chorobą. Rezygnacja nigdy nie jest odpowiedzią. Zamiast tego Carolyn Raphael zawsze znajduje powody do radości życia, jednocześnie uznając cykl kwitnienia i rozkładu: "Niektóre igły żółkną, potem brązowieją / i opadają każdej jesieni. Myślę, że to umiera, / ale to tylko przycinanie słabych i starych, / robienie miejsca dla nowej zieleni" ("A Calendar of Trees"). To mądra i ożywcza kolekcja oraz porywające świadectwo ludzkiego ducha.

-Anton Jakowlew.