Podnoszę się na własnych palcach

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Lifting Myself By My Own Toes

Zawartość książki:

W tym pierwszym zbiorze pisarza ze Środkowego Zachodu, BD Feila Lifting Myself By My Own Toes, wiersze czerpią z doświadczeń i obserwacji nad Wielkimi Jeziorami, od miast Chicago i Cleveland po wiejskie tereny południowo-wschodniego Michigan i północno-zachodniego Ohio. Poprzez pamięć i próbę, rodzinną legendę i naturę, Feil bada komfort miejsca i dyskomfort związany z niewłaściwym umiejscowieniem.

W pierwszej grupie wierszy, "pociągnięcia z dobrymi intencjami", BD Feil zastanawia się nad żywotnością słów i chwytaniem znaczenia. W "Czytaniu" narzeka na przeskakiwanie do smaku, ciężkie brzemię podobne do podnoszenia się "za własne palce".

Kolejna grupa wierszy, "Dzikusy i potwory", na przemian stoi wewnątrz i na zewnątrz Natury, nie tylko w wyidealizowanych światach "Nieba" i "Nocy", ale w dłuższych wierszach "Potwór" i "W którym pani Adams obserwuje i wydaje wyrok na Cottonwood i Goldfinch", gdzie obserwacja przekształca się w narrację.

W wierszach "red-knuckled apples" Feil porównuje siebie do owoców "pozostawionych wiszących do końca" i zagłębia się w pamięć, swoją i swojej rodziny. W "Odwiedzinach" wspomina podsłuchiwanie historii wypełnionych "imionami takimi jak Florence, Rhiney i dwóch Edwinów".

Wreszcie ostatnia sekcja, "teraz jest czas na wzdychanie", zajmuje się poszukiwaniem miejsca, zarówno w większym wszechświecie, jak i w intymności lustra, jak w "Boy and a Button", gdzie dziecko przedstawia swoje upodobania i niechęci, podczas gdy "jego małe palce tkają / wykwintne wzory na / jasnoniebieskim niebie, którego nikt / oprócz niego nigdy nie zauważył".

Wiersze z tego zbioru BD Feila były nominowane do nagrody Pushcart, a także ukazywały się w czasopismach takich jak Poet Lore, Slice Magazine, The Penn Review, New Plains Review, Margie i Plainsongs.