Systems Approach to the Psychosomatics of Stuttering
Publikacja rozpoczyna się długim wywiadem z osobą jąkającą się, co jest unikalnym sposobem wprowadzenia podejścia systemowego do psychosomatyki jąkania. Różne aspekty tego podejścia zostały przedstawione w czterech rozdziałach, z których każdy kończy się bibliografią.
Rozdział pierwszy, zatytułowany „Jąkanie z perspektywy psychosomatycznej”, omawia nowe podejście do tego zaburzenia mowy i jego konsekwencje dla procesu diagnostycznego i terapeutycznego. Jąkanie jest postrzegane nie tylko jako zaburzenie płynności mowy, ale także jako zaburzenie psychosomatyczne, a traktowanie jego przewlekłej postaci jako choroby może być uzasadnione. Rozdział drugi, zatytułowany „Inspiracje”, bada związki między stresem komunikacyjnym, zwiększonym napięciem mięśniowym i zmiennością jąkania.
Jest to fundamentalna kwestia, której większość teorii nie potrafi wyjaśnić. Co więcej, rozdział ten kontrastuje jąkanie wczesnodziecięce z mutyzmem wybiórczym w celu przedstawienia podobieństw i różnic między tymi dwoma zaburzeniami. Autor stara się wyjaśnić, dlaczego jąkanie jest bardziej powszechne wśród chłopców, a mutyzm wybiórczy wśród dziewcząt.
Rozdział trzeci - „Badania własne autorki” zawiera wyniki wieloletnich badań nad jąkaniem w wieku przedszkolnym, szkolnym i dorosłym wraz z ich dogłębnym omówieniem. Wyniki zostały podsumowane w formie modelu jąkania z perspektywy systemowej. Rozdział czwarty, zatytułowany „Terapia systemowa jąkania”, nawiązuje do poprzednich rozdziałów i przedstawia podejście terapeutyczne autora do jąkania wczesnodziecięcego, jąkania w wieku szkolnym i jąkania chronicznego, które różnią się od siebie.
Rozdział omawia również obecnie stosowane metody terapii. (Nova Biomedical)
