Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Oryginalny tytuł:
Approach to Battle: Training the Indian Army During the Second World War
Zawartość książki:
Armia indyjska była największą armią ochotniczą podczas II wojny światowej. Dywizje armii indyjskiej walczyły na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i we Włoszech, a także stanowiły zdecydowaną większość oddziałów w Azji Południowo-Wschodniej.
W armii indyjskiej służyło ponad dwa miliony żołnierzy, a Indie stanowiły bazę zaopatrzeniową na Bliskim Wschodzie i w Azji Południowo-Wschodniej. Niniejsza monografia stanowi nowoczesną interpretację historyczną Armii Indyjskiej jako całościowej organizacji podczas II wojny światowej. Przyjrzymy się szkoleniu w Indiach, pokazując, w jaki sposób armia indyjska rozwinęła bardziej kompleksową strukturę szkoleniową niż jakikolwiek inny kraj Wspólnoty Narodów.
Osiągnięto to zarówno dzięki rozpowszechnianiu doktryny, jak i profesjonalizmowi niewielkiej grupy oficerów armii indyjskiej, którzy wprowadzili kulturę wojskową w armii indyjskiej - począwszy od lat trzydziestych XX wieku - która zaowocowała podczas II wojny światowej, co wpłynęło na formalny proces uczenia się. Na koniec pokażemy, że armia indyjska została zreorganizowana po doświadczeniach z I wojny światowej.
W okresie międzywojennym armia rozwijała szkolenia i przekonania zarówno do walki na północno-zachodniej granicy, jak i jako pomoc dla władzy cywilnej. Wraz z wybuchem II wojny światowej, oprócz tych ról, armia musiała rozszerzyć swoją działalność i dostosować się do walki z nowoczesnymi armiami zawodowymi w trudnym terenie pustyni, dżungli i gór. Można zauważyć wyraźny rozwój doktryny i szkolenia, z wieloma broszurami opracowanymi przez GHQ India, które z kolei były wykorzystywane do formułowania szkoleń w formacjach, a następnie wykorzystywane w instrukcjach szkoleniowych dywizji, brygad i jednostek - w ten sposób można dostrzec wyraźną linię procesu nie tylko od GHQ India do poziomu brygady i batalionu, ale także w górę od poziomu batalionu i brygady w oparciu o doświadczenia z bitwy, które zostały wchłonięte przez nowe instrukcje szkoleniowe.
Wraz z dodatkowym impulsem do edukacji w armii, do 1945 r. armia indyjska stała się nowoczesną, profesjonalną i narodową armią.
