Podążaj za niebieską linią: Jazda na rowerze po Algarve

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem doświadczeń rowerowych w regionie Algarve w Portugalii, prezentując mieszankę przyjemności i dezorganizacji. Książka zbiera mieszane recenzje, niektórzy czytelnicy doceniają pasję autora i humorystyczne anegdoty, podczas gdy inni krytykują jej brak struktury i głębi.

Autor wykazuje wyraźną pasję do jazdy na rowerze i regionu Algarve, zapewniając lekką i humorystyczną perspektywę. Książka może zainspirować czytelników do rozważenia wycieczek rowerowych, takich jak Ecovia do Litoral, nawet jeśli nie są zapalonymi rowerzystami. Narracja zawiera powiązane doświadczenia i jest łatwa do odczytania.

Książce brakuje spójnej fabuły i organizacji, często sprawiając wrażenie chaotycznej i chaotycznej. Czytelnicy zauważyli brak przydatnych wskazówek dotyczących podróży i interesujących postaci. Ponadto niektórzy uważali, że książka przypomina reklamę ze względu na powiązania autora z firmą oferującą wycieczki rowerowe, a ograniczone i słabo odwzorowane zdjęcia pogorszyły ogólne wrażenia.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Follow the Blue Line: Cycling the Algarve

Zawartość książki:

Ecovia do Litoral (przybrzeżna trasa ekologiczna) to trasa rowerowa, która, jak sama nazwa wskazuje, biegnie wzdłuż wybrzeża przez piękny region Algarve w południowej Portugalii.

Trasa rozciąga się na około 214 km (133 mile) od przygranicznego miasta Vila Real de Santo Ant nio na granicy z Hiszpanią do dramatycznych, 75-metrowych klifów Cape St. Vincent na najbardziej wysuniętym na południowy zachód krańcu Europy.

Trasa o wielu nawierzchniach, obejmująca (głównie ciche) drogi, dedykowane ścieżki rowerowe i ścieżki gruntowe (różnej jakości), obejmuje prawie wszystko, co Algarve ma do zaoferowania, od sennych wiosek rybackich po tętniące życiem kurorty turystyczne, kosmopolityczne miasta (Faro) i jedne z najlepszych (i najdroższych) nieruchomości golfowych w Europie. Ta książka śledzi liczne próby pokonania trasy, ale koncentruje się głównie na pierwszej, choć nieplanowanej, katastrofalnej wyprawie autora w 2012 roku i dwóch bardziej udanych, ale nie mniej traumatycznych wyprawach z równie nieprzygotowanymi przyjaciółmi w 2014 i 2018 roku. Jeśli szukasz książki rowerowej dokumentującej wysiłki precyzyjnie dostrojonych sportowców, przekraczających akceptowalne bariery bólu, aby pokonać ogromne odległości w absurdalnym tempie, prawdopodobnie nie jest to książka dla Ciebie.

Ta książka jest dla reszty z nas, których marzenia i możliwości są być może nieco mniej ekstremalne. Jeśli jednak podoba ci się pomysł zgubienia się na rowerze na kilka dni w cudownym słońcu, smarowania swoich wewnętrznych mechanizmów okazjonalnym bezczelnym piwem na trasie i po prostu nie traktowania siebie zbyt poważnie (jak ktokolwiek mógłby traktować siebie poważnie w spodenkach rowerowych), to zostań w pobliżu - obiecuję, że będzie to emocjonujące.