Under the Sign of the Samovar: poems of seven decades
Samowar mojej babci jest stale obecny w moim życiu. Przewieziony do Stanów Zjednoczonych, gdy ona i moi pradziadkowie uciekli przed rosyjskimi pogromami, przypomina o ich determinacji, by oprzeć się siłom, które próbują zniszczyć ludzkiego ducha, o ich odwadze w pozostawieniu za sobą wszystkiego, co znali. Tracąc swój dom, umożliwili moim rodzicom i mnie odnalezienie naszego. Napisałem te wiersze, aby powiedzieć moim dzieciom to, co samowar powiedział mnie:
Nie możemy oddzielić tego, co straciliśmy, od tego, co pozostało. To razem zabierają nas do domu.
------.
Czwarty zbiór poezji Marcii Katz Wolf, Pod znakiem samowara, jest polem do przemyśleń, wspomnieniem i swobodnym olśnieniem. Istniejąc na przecięciu tego, co osobiste i metafizyczne, jej charakterystyczna wizja znajduje jedność wśród rzeczy różnorodnych i obecnych. Jej ciotka zabiera ją po szkole szabatowej do Szmaragdowego Miasta Woolwortha, aby kupić moddess. Szympans uczy się języka migowego. Jej matka rapsodiuje w kąpieli o rosyjskiej rewolucji i jej bohaterze Trockim. Drezno i inne okropności są wpisane w teorię cierpienia, zaskakujący rachunek, który może pozostawić cię, tak jak mnie, na krawędzi. W ostatnim wierszu jej mąż Irving, postać łagodnego uzdrowienia w tej książce, przynosi jej herbatę. Kipiący samowar musiał zawsze tam być, solidna elegancja, miejsce, w którym poetka, Marcia Katz Wolf, nie miała innego wyboru, jak tylko być poetką.
--Charles Nauman, autor książki Jak to się robi w podskokach.
Niezależnie od tego, czy riffuje na temat "Płaszcza" Gogola, obserwując swoją małą wnuczkę jeżdżącą na trójkołowym rowerze po podmiejskiej ulicy, czy medytując nad pytaniami o prawdę, tożsamość, pamięć, łaskę lub starzenie się, Marcia Katz Wolf zabiera nas do tajemniczego centrum naszego ludzkiego doświadczenia. Jej wiersze, na przemian żartobliwe i radosne, humorystyczne i chwytające za serce, zgłębiają tajemnice i cuda naszego życia. Bezkompromisowa dykcja Wolf, wykwintne frazowanie i zaskakujące zestawienia, które sprawiają, że się śmiejemy, a następnie wbijają nóż w nasze serca, rzucają liryczne zaklęcie, które pozostawia czytelnika tęskniącego za więcej ".
--Constance Solari, autorka książki "Sophie's Fire".