Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają mieszany odbiór książki, przy czym niektórzy czytelnicy doceniają jej wgląd w prawa rdzennych mieszkańców, a inni krytykują jej dostępność i skupienie. Zwraca się uwagę na jej akademicką głębię, ale także na gęsty styl pisania.
Zalety:Książka dostarcza cennych spostrzeżeń na temat zmagań rdzennej ludności i jej politycznej reprezentacji, ujawniając złożone kwestie we współczesnej polityce. Oferuje unikalną perspektywę antropologiczną, bogate refleksje i jest przydatna dla specjalistów w dziedzinie nauk społecznych i prawa. Uznaje się, że zawiera ona istotne dyskusje teoretyczne na temat autochtonizmu.
Wady:Wielu uważa, że książka jest trudna do przeczytania ze względu na jej nieangażujący, monotonny i czasami zbędny styl pisania. Niektórzy recenzenci uważają, że przyćmiewa ona ruchy oddolne na rzecz dyskusji instytucjonalnych, co postrzegają jako wadę. Tytuł może wprowadzać czytelników w błąd co do treści, skupiając się mniej na aspektach historycznych, a bardziej na dyskusjach teoretycznych.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Origins of Indigenism: Human Rights and the Politics of Identity
Zawartość książki:
"Międzynarodowy autochtonizm" może brzmieć jak sprzeczność, ale w rzeczywistości jest to zjawisko globalne i rosnąca forma aktywizmu. W swojej płynnej i przystępnej narracji Ronald Niezen bada, w jaki sposób stosunkowo niedawne pojawienie się uznanej na arenie międzynarodowej tożsamości - "ludów tubylczych" - przecina się z innym stosunkowo niedawnym ruchem międzynarodowym - rozwojem uniwersalnych praw i zasad dotyczących praw człowieka.
Ruch ten wykorzystuje instrumenty praw człowieka i międzynarodowe organizacje państw, aby przeciwstawić się politycznym, kulturowym i gospodarczym ingerencjom poszczególnych państw. Koncepcja "ludów tubylczych" zyskała na popularności w wysiłkach Międzynarodowej Organizacji Pracy na rzecz reform społecznych w latach pięćdziesiątych XX wieku, została podjęta przez tubylcze organizacje pozarządowe, a obecnie jest w pełni zintegrowana z inicjatywami na rzecz praw człowieka i organizacjami międzynarodowymi. Ci, którzy dziś nazywają siebie ludami tubylczymi, dzielą znaczące podobieństwa w swoich doświadczeniach kolonialnych i postkolonialnych, takich jak utrata ziemi i utrzymania, uchylenie traktatów oraz narzucenie psychologicznie i społecznie destrukcyjnej polityki asymilacji.
Niezen pokazuje, jak z nowej pozycji legitymizacji i wpływu dążą oni do większego uznania praw zbiorowych, w szczególności prawa do samostanowienia w prawie międzynarodowym. Wysiłki te wpływają z kolei na lokalną politykę i zachęcają do bardziej ambitnych celów autonomii w społecznościach tubylczych na całym świecie.
