Pocałunek zdrajcy

Opinie czytelników

Recenzje „Pocałunku zdrajcy” Geralda Seymoura są podzielone wśród czytelników. Wielu docenia styl pisania autora, intrygę i złożoność postaci, porównując ją do klasycznych dzieł szpiegowskich Johna Le Carre. Z drugiej strony, kilku krytyków uważa, że książka jest zbyt długa, nadmiernie złożona, wypełniona niepotrzebnymi szczegółami i pozbawiona głębi postaci, co prowadzi do nużącego doświadczenia czytelniczego.

Dobrze napisana, z dobrze rozwiniętymi postaciami, skomplikowaną fabułą i wciągającą historią. Napięcie jest wyczuwalne i skutecznie eksploruje tematy zdrady, obowiązku i moralności w kontekście szpiegostwa. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą i wciągającą, chwaląc napięcie i głębię narracji.

Książka jest krytykowana za zbyt długie i powolne tempo, z licznymi postaciami, które często są jednowymiarowe lub słabo rozwinięte. Struktura i naprzemienna narracja mogą być mylące, co prowadzi do utraty napięcia. Niektórzy czytelnicy uważali, że brakuje jej finezji prawdziwego literackiego szpiegostwa, porównując ją niekorzystnie do klasyków Le Carre'a i Greene'a.

(na podstawie 38 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Traitor's Kiss

Zawartość książki:

Angielski trawler wpływa na rosyjskie wody. Po powrocie kapitan ma paczkę do dostarczenia brytyjskiemu wywiadowi.

Przez następne cztery lata wysoki rangą rosyjski oficer marynarki, Viktor Archenko, przekazuje MI6 cenne informacje. Nagle przepływ informacji ustaje. Jego kontakty w Londynie nic o nim nie wiedzą - ale wiedzą, że jest podejrzany.

Nadszedł czas, aby go wydostać. Ale nowa rasa szpiegów nie jest zainteresowana nieistotnymi zimnowojennymi sparingami ani ryzykiem skandalu.

Są interesy do zrobienia, sojusze do zawarcia. Wolą zostawić Archenkę samemu sobie.

Tylko jeden agent-weteran zdaje sobie sprawę, że stawką jest znacznie więcej niż życie jednego człowieka. Tylko on ma odwagę zadać pytanie: jeśli wojna się skończy, kto będzie walczył o pokój?