Pobudzić niespokojne serce: Tomasz z Akwinu i Henri de Lubac o naturze, łasce i pragnieniu Boga

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

To Stir a Restless Heart: Thomas Aquinas and Henri de Lubac on Nature, Grace, and the Desire for God

Zawartość książki:

To Stir a Restless Heart po raz pierwszy opowiada historię o tym, jak Tomasz z Akwinu rozmawiał ze swoimi współczesnymi na temat dynamiki tęsknoty ludzkiej natury za Bogiem i dokumentuje, w jaki sposób celowo wykorzystał źródła greckie, arabskie, hebrajskie i łacińskie, aby opracować wersję arystotelesowskiego naturalnego pragnienia, która była wyjątkowo augustyńska: naturalne pragnienie dąży do całkowitego spełnienia ludzkiej natury "na tyle, na ile jest to możliwe", a zatem spoczywa w najwyższym celu, jaki Bóg mu oferuje.

W zależności od tego, czy Bóg oferuje ludzkości darmowy dar łaski, jedno i to samo naturalne pragnienie może spocząć w poznaniu Boga poprzez stworzenia lub w bezpośrednim widzeniu Boga. Śledząc recepcję Akwinaty w kolejnych stuleciach, Jacob Wood argumentuje, że uczeń Akwinaty spośród augustiańskich pustelników, Giles z Rzymu, świadomie przekształcił rozumienie ludzkiej natury przez Akwinatę.

Podkreślając, że każda natura ma pozytywne predyspozycje do jednego, konkretnego celu, Giles powiązał nasze naturalne pragnienie pozytywnie i bezpośrednio z wizją Boga, ustanawiając 700-letnie wyzwanie wśród augustiańskich pustelników, aby wyjaśnić integralność natury z nadprzyrodzonym celem, a także wdzięczność łaski, która ją doskonali. Pokazując, w jaki sposób wczesne odkrycie tej tradycji przez de Lubaca posłużyło jako główne źródło jego "naturalnego pragnienia nadprzyrodzonego celu" To Stir a Restless Heart argumentuje, że wiele niedawnych krytyk antropologii teologicznej de Lubaca znajduje gotowe odpowiedzi wśród augustiańskich pustelników, ale że odnowione zrozumienie augustynizmu Akwinaty oferuje pełniejszą drogę naprzód: Zachowuje zaangażowanie Arystotelesa w integralność ludzkiej natury, zaangażowanie de Lubaca w transcendencję ludzkiej doskonałości oraz nacisk Augustyna na pierwszeństwo i darmowość Bożej łaski w dziele odkupienia.