Po słońcu

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem krótkich opowiadań, które prezentują mieszankę oryginalności i dziwności, pozostawiając czytelników w niepewności. Podczas gdy niektóre historie prezentują imponujący styl pisania i unikalną perspektywę, inne mogą dezorientować lub przytłaczać ze względu na ich nietypową strukturę i tematy.

Pisanie jest oryginalne i świeże, z kilkoma unikalnymi zwrotami akcji. Niektóre historie, takie jak pierwsza zatytułowana „Alvin”, są urzekające i pokazują obietnicę autora. Zbiór rzuca wyzwanie granicom krótkich opowiadań i zawiera różnorodne tematy.

Zbiór może być niepokojący i przytłaczający, a niektóre historie wydają się niepotrzebnie dziwne lub zawiłe. Długość i struktura niektórych opowiadań (np. jedno napisane w jednym akapicie na 32 stronach) może frustrować czytelników. Niektóre elementy mogą wydawać się wymuszone, a nie znaczące.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

After the Sun

Zawartość książki:

Nieustannie ekscytująca... orgia nieprzewidywalności." --New York Times Book Review

"Jak Thomas Pynchon biorący się za późny kapitalizm.... surrealistyczny, ziarnisty w swoich szczegółach i zaniepokojony społeczną entropią i desperackimi próbami komunii. " -- Wall Street Journal.

Hipnotyzująca, pomysłowa fikcja, która bada czułe miejsca, w których ludzkie tęsknoty przebijają się przez pęknięcia rozpadającego się świata.

Pod błękitnym niebem Cancn chłopiec z plaży stanowi płótno dla pragnień turystów, zaglądając głęboko w podbrzusze świata. Enigmatyczne spotkanie w Kopenhadze prowadzi konsultanta IT do króliczej nory spekulacji, która okazuje się bardziej uwodzicielska niż seks. Rozpad miłosnego trójkąta w Londynie prowadzi do niebezpiecznego, hipnotycznego uzależnienia. Na pustyni w Nevadzie pogrążony w żałobie mężczyzna próbuje połączyć się z nieziemską maszyną.

After the Sun otwiera portale do naszych najnowszych rzeczywistości, nawiedzając marginesy zglobalizowanego świata, który jest zarówno nasycony tęsknotą, jak i brutalnie transakcyjny. Przepełniona nieposkromioną pilnością fikcja Eiki wydaje się wyczarowywać te odległe postacie i ich spotkania na jednym oddechu. Zestawiając zaskakujące piękno z groteską, równoważąc hiperrealizm z fantastyką - "jakby światy, które opisuje, były oglądane przez filtr ultrafioletowy", jak powiedział jeden z duńskich recenzentów - wynalazł nowe sposoby opowiadania historii w erze, w której stare już nie wystarczają.