Gender, Discourse, and Desire in Twentieth-Century Brazilian Women's Literature
To studium autorstwa Cristiny Ferreiry-Pinto bada poetyckie i narracyjne strategie dwudziestowiecznych brazylijskich pisarek wykorzystywane do osiągnięcia nowych form reprezentacji kobiecego ciała, seksualności i pożądania. Omawiane pisarki to między innymi: Gilka Machado, Lygia Fagundes Telles, Marcia Denser i Marina Colasanti.
Tworząc nowe formy, pisarki te dekonstruują również kulturowe mity na temat kobiecości i kobiecych zachowań. Aby zrozumieć te mity, książka przedstawia również nowe odczytania niektórych kanonicznych powieści autorstwa mężczyzn, takich jak Jose de Alencar, Machado de Assis, Manuel Antonio de Almeida i Aluisio Azevedo. Szczególny nacisk na kobiecą seksualność i pożądanie uznaje nieodłączny związek między seksualnością a poczuciem tożsamości jednostki oraz jej znaczenie dla kobiecej tożsamości, biorąc pod uwagę historyczną represję kobiecych ciał i podwójne standardy moralności wciąż wszechobecne w wielu zachodnich kulturach.
Omawiając strategie stosowane przez brazylijskie poetki i pisarki, Ferreira-Pinto porusza pewne kwestie społeczne i kulturowe, które odnoszą się do kobiecego poczucia własnego ciała i seksualności: charakterystyka kobiet w oparciu o cechy rasowe i hierarchię klasową; małżeństwo; macierzyństwo; uciszanie lesbijskiego podmiotu; i starzenie się. Analiza Ferreiry-Pinto opiera się na pracach różnych krytyków i teoretyków, wśród których są Helene Cixous, Teresa De Lauretis, Adrienne Rich, Gloria Anzaldua, Georges Bataille i Wilhelm Reich.