Playing Real: Mimesis, media i psoty

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Playing Real: Mimesis, Media, and Mischief

Zawartość książki:

Playing Real: Mimesis, Media, and Mischief bada integrację i interakcję mimetycznej teatralności i mediów reprezentacyjnych w XX i XXI-wiecznym performansie. Przedstawia starannie dobrane miejsca występów - w tym transmisje na żywo produkcji teatralnych, telewizję reality i gry alternatywnej rzeczywistości - w których mediatyzacja i mimesis konkurują i współpracują, aby przedstawić rzeczywistość publiczności. Lindsay Brandon Hunter odczytuje takie występy jako wymuszające konfrontację między pojęciami autentyczności, szczerości i spontaniczności a ich różnymi odpowiednikami: fałszywymi, udawanymi, zainscenizowanymi lub przećwiczonymi.

Każde miejsce analizowane w Playing Real ma na celu pokazanie widzom czegoś prawdziwego - prawdziwego teatru, prawdziwych gospodyń domowych, prawdziwych alternatywnych scenariuszy - co jest jednocześnie widoczne jako jawnie skonstruowane, zafałszowane sztucznością i sztucznością. Integracja mediatyzacji i teatralności w tych przedstawieniach, argumentuje Hunter, wykorzystuje skłonności obu do wyczarowywania tego, co prawdziwe, nawet jeśli ryzykują one zepsucie postrzegania autentyczności poprzez połączenie jej ze sztucznością i jawną manipulacją.

Choć analizowane performanse zacierają granice oddzielające rzeczywistość od wirtualności, autentyczność od sztuczności i prawdę od fikcji, Hunter odrzuca pogląd, że produkcje te zagrażają „realności”. Podkreśla, że niepewność jest podatnym miejscem na produktywne i przyjemne psoty - w tym relacje z rzeczywistością i autentycznością zarówno wśród widzów, jak i uczestników.