School Administrator Succession Planning: Identifying High-Impact Practices, Programs, and Frameworks in P-12 Schools
W całych Stanach Zjednoczonych i na całym świecie okręgi szkolne regularnie borykają się z niedoborem zarówno chętnych, jak i wysoko wykwalifikowanych kandydatów do objęcia stanowisk dyrektorów szkół.
Do tego niedoboru przyczyniło się wiele czynników, w tym między innymi: (1) przechodzenie na emeryturę osób z wyżu demograficznego opuszczających szkoły P-12 (np. Aaronson i Meckel, 2009; Carlson, 2004; Parylo i Zepeda, 2015; Wiedmer, 2015), (2) zmiany demograficzne i zmiany populacji wśród pracowników i szkół w Stanach Zjednoczonych (np.
Betts, Urias, & Betts, 2009; Brimley, Garfield, & Verstegen, 2005; Brown, 2016; Miller & Martin, 2015; Mordechay & Orfield, 2017), (3) rosnące wymagania wobec administratorów szkolnych czyniące to stanowisko mniej pożądanym (np. Grissom, Loeb, & Mitani, 2015; Lortie, 2009; Norton, 2002; Yan, 2019), oraz (4) przejście szkół do centrów edukacyjnych XXI wieku, które zmieniły rolę administratorów szkolnych (np. Crow, Hausman, & Scribner, 2002; Huber, 2014).
Według National Bureau of Labor Statistics, obecne zapotrzebowanie na dyrektorów szkół nadal rośnie (Occupational Outlook Handbook, 2019) i przyspieszy w ciągu najbliższych 10-20 lat. Ze względu na duże zapotrzebowanie na administratorów szkolnych, wiele szkół i okręgów szkolnych tworzy unikalne, ukierunkowane i innowacyjne programy, aby znaleźć dyrektorów, którzy mogą sprostać zmieniającym się potrzebom w naszym systemie szkolnym.
