Stain
Poezja. Czwarty zbiór poezji Nathalie Anderson, STAIN z wdziękiem przeplata się przez tak wiele warstw kulturowych - pilotów myśliwców z II wojny światowej, japońskie uczty, metody tworzenia ponadczasowych witraży, zaskakujące refleksje na temat ludzkich doświadczeń - że książka staje się głęboką medytacją na temat świadomości.
"Żarłoczna ciekawość napędza i napędza wiersze w STAIN. Język wędruje w zachwycie przez Anglię, Japonię i rodzinę. Uderzające obrazy rozjaśniają strofy, podczas gdy wspaniałe i zręczne frazowanie pięknie grzechota w wierszach. Nathalie Anderson jest wspaniałą odkrywczynią i cudowną poetką." --Eduardo C. Corral.
"Cudowna nowa książka Anderson czerpie swój tytuł ze świetlistego wiersza o tym, jak "azotan srebra wystrzelony na szkło" zmieni go w "łojowy, cytrynowy, szafranowy, siarkowy". Zamiast skupiać się na świetle przepuszczanym przez kościelne okna, autorka zachęca: "spójrz na to, przez co prześwieca: / spójrz na plamę". Na innych stronach "plama" może oznaczać długi cień, jaki nasi rodzice rzucili na nasze życie.
Siniak, który pozostawia strata.
Rumieniec niesfornego pożądania.
I posmak samego języka. Anderson jest genialną czytelniczką słabych śladów, "ryku / i zgiełku" koi "dziobiących / skórę stawu / od wewnątrz" i wzmacnia je poprzez żywiołowo napędzane dźwiękiem wersy, zapchane aliteracją i wewnętrznym rymem. STAIN zahipnotyzuje rzemieślników swoim kunsztem - zawiera na przykład trzy olśniewające i szalenie różne sekwencje poetyckie - ale także nawróci zwykłych czytelników dzięki czystemu brio o wielkim sercu ". --Lesley Wheeler.
"STAIN to jak dotąd najbogatszy zbiór Andersona. Świeży i niezwykle pomysłowy (w języku, w obrazie, w sposobie łączenia myśli i uczuć), przechodzi od świeckich hymnów pochwalnych na cześć iluminacji witraży, przez elegijne wspomnienia rodzinne, po ostre jak skalpel sondowanie głębszych, mroczniejszych zakamarków jaźni. Wiersze te są na zmianę pełne czci, seksowne, uroczyste, satyryczne, epifaniczne i rzeczowe. Jednak zawsze napędza je wyjątkowa energia: ruchliwe oko poetki chłonące świat, jej medytacyjny umysł rozmyślający nad nim, jej wyobraźnia przekształcająca go. Uwielbiam to, jak potrafi być jednocześnie lub na zmianę zaangażowana, czujna, zdystansowana, dowcipna, namiętna, analityczna. To także książka o zmiennych tonach: od ostrego, przez delikatny, po diabelską troskę. Można to usłyszeć, posmakować, w jej dykcji: "W Rakusho, to / huddle i scrum, to sizzle / i spank, to spurt i scud". W sercu zbiór wydaje się być posłuszny ukrytemu nakazowi w jednym z wierszy o pożądaniu: "Jeden widzi. Ktoś jest kuszony. Idzie się / lub nie. Tęskni się lub nie. To wszystko". Ale także namiętnie świętuje." --Eamon Grennan.
