Płacząca dziewczyna

Opinie czytelników

Książka „Crying Girl” autorstwa Yvonne Brown to przejmująca i wciągająca opowieść o podróży imigrantki z Iranu do Stanów Zjednoczonych, poruszająca tematy miłości, przemocy domowej, macierzyństwa i odporności. Czytelnicy uznają tę historię za wiarygodną i emocjonalnie oddziałującą, podkreślającą złożoność dynamiki rodzinnej i różnic kulturowych.

Pisarstwo jest bardzo chwalone za to, że jest urzekające i pięknie wykonane. Książka opisywana jest jako emocjonalna, wiarygodna i mocna historia, z elementami, które rezonują z różnymi odbiorcami, w tym nauczycielami i pracownikami socjalnymi. Oferuje cenne spostrzeżenia na temat imigracji, zmagań rodzinnych i siły kobiet, co czyni ją ważną lekturą w dzisiejszym kontekście. Wielu czytelników stwierdziło, że trudno ją odłożyć, czytając ją szybko i z głębokim zaangażowaniem.

Niektóre recenzje wspominają, że temat jest trudny i emocjonalny, poruszając ciężkie kwestie, takie jak przemoc domowa i znęcanie się, co może nie być odpowiednie dla wszystkich czytelników. Ponadto niektórzy czytelnicy uważali, że zakończenie pozostawiło nierozwiązane konflikty, wskazując na chęć kontynuacji, aby w pełni zbadać rozwój postaci.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Crying Girl

Zawartość książki:

W Iranie sprzed rewolucji Nusrat Rahimi była typowa dla tego, co wielu uważało za klasyczne role kobiet. Urodzona w elicie religijnej, Nusrat była dobrze wykształcona, podróżowała i była dobrze zorientowana we wszystkich rzeczach, które tradycyjnie były dozwolone tylko dla mężczyzn.

Jej postępowy styl życia doprowadził ją do poślubienia Curtisa Browna, amerykańskiego kontrahenta wojskowego. Ich związek wydawał się magiczny, dopóki Nusrat nie odwiedziła Stanów Zjednoczonych, aby urodzić swoje pierwsze dziecko, Yvonne. Po narodzinach dziecka rodzina wróciła do Iranu, aby rozpocząć życie jako nowi rodzice w 1977 roku.

Rewolucja 1979 roku sprawiła, że Nusrat, Curtis i Yvonne uciekli ostatnim samolotem z Iranu przed przejęciem władzy przez ajatollaha Chomeiniego. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Nusrat została wrzucona w rolę imigrantki w centrum rosnącej nienawiści i napadów wściekłości Curtisa.

Zamieniła tę tragedię w triumf, stając się pierwszą kobietą-imamem prowadzącą Zainabeyah w obszarze metropolitalnym Wielkiego Waszyngtonu. Crying Girl, hołd złożony poświęceniu matki, jest "niedocenionym głosem" w toczącej się rozmowie na temat Iranu, a także zapewnia wyjątkową perspektywę na przemoc domową, feminizm i rasizm.