Pit Lasses: Women and Girls in Coalmining C.1800-1914
Kobiety od dawna uznawane są za trzon społeczności górniczych, wspierając swoich mężczyzn. Mniej znana jest rola, jaką odegrały wraz z rozwojem przemysłu, pracując pod ziemią u boku swoich mężów lub ojców, przenosząc węgiel, który on wydobył. Rok 2012 jest znaczący, ponieważ jest to 170. rocznica opublikowania Raportu Komisji ds. Zatrudniania Dzieci i Młodzieży w Kopalniach Węgla (maj 1842). Ustalenia raportu obejmowały ujawnienie, że w niektórych kopalniach na wpół ubrane kobiety pracowały obok nagich mężczyzn. Wynikające z tego oburzenie doprowadziło do zakazu pracy kobiet pod ziemią trzy miesiące później.
Raport Komisji był zaniedbywany jako źródło przez wiele dziesięcioleci, a te same cytaty były regularnie wykorzystywane do zilustrowania tych samych nagłówków. A jednak około 500 kobiet i dziewcząt złożyło zeznania na temat tego, jak wyglądało górnictwo w 1841 roku i we wcześniejszych latach w różnych częściach kraju. W połączeniu ze spisem powszechnym z 1841 r. maluje to kompleksowy, choć wcześniej niezbadany obraz pracy kobiety-górnika, tego, jak żyła, gdy nie była w pracy, jak była postrzegana przez szerszą społeczność i co mogła osiągnąć.
Mimo zakazu pracy pod ziemią, po 1842 r. kobiety nadal mogły pracować na powierzchni. W drugiej połowie XIX wieku około 3000 kobiet nadal było zatrudnionych w kopalniach, choć w coraz większym stopniu ograniczało się to do górniczek z Lancashire.
Książka ta bada życie kobiet-górników w XIX wieku aż do wybuchu Wielkiej Wojny, zarówno w pracy, jak i poza nią, wyciągając w dużej mierze niewykorzystane dowody ze współczesnych źródeł - i kwestionując przyjęte mądrości.
