The Writers, Artists, Singers, and Musicians of the National Hungarian Jewish Cultural Association (Omike), 1939-1944
W maju 1938 r. Węgry uchwaliły antysemickie ustawy, w wyniku których setki żydowskich artystów straciło pracę.
W odpowiedzi przywódcy społeczności żydowskiej w Budapeszcie zorganizowali przedsiębiorstwo artystyczne pod egidą OMIKE Orsz gos Magyar Izraelita K zművelőd si Egyes let (Węgierskie Żydowskie Stowarzyszenie Edukacyjne), aby zapewnić zatrudnienie i środki do życia aktorom, śpiewakom, muzykom, dyrygentom, kompozytorom, pisarzom, dramaturgom, malarzom, grafikom i rzeźbiarzom. W latach 1939-1944 działalność koncentrowała się w Goldmark Hall obok synagogi przy ulicy Doh ny w Budapeszcie. Setki artystów z całych Węgier wzięło udział w około tysiącu przedstawień, w tym w sztukach teatralnych, koncertach, kabaretach, baletach, operach i operetkach.
Spektakle te spodobały się wysoce kulturalnej społeczności żydowskiej Budapesztu, która zawsze pragnęła wydarzeń na wysokim poziomie, szczególnie w opresyjnych warunkach tamtych czasów. Organizowano również wystawy sztuki, na których malarze, graficy i rzeźbiarze mogli sprzedawać swoje dzieła. Książka L vai z 1943 roku (z nowymi, dodatkowymi rozdziałami autorstwa znanych historyków i muzyków) stanowi rdzeń tego rozszerzonego wydania i zawiera wywiady z poszczególnymi artystami, którzy wspominają swoje wczesne życie i okoliczności, które doprowadziły ich do przyłączenia się do Artistic Enterprise.
Książka rejestruje techniczne funkcjonowanie, strukturę i działanie tego niezwykłego teatru i miejsca koncertów. Dostarcza fascynujących szczegółów na temat tych, którzy pracowali za kulisami: reżyserów, stylistów fryzur oraz personelu zajmującego się kostiumami, oświetleniem i scenografią. Ponieważ scena była niewielka, trzeba było wykonać sprytną improwizację choreograficzną i scenograficzną, a scenografowie najwyraźniej stanęli na wysokości zadania.
Ponieważ artystom nie wolno było występować przed szeroką publicznością ani reklamować się plakatami na ulicach, książka opisuje specjalne środki opracowane w celu przezwyciężenia tych trudności i przyciągnięcia żydowskiej publiczności do teatru w dużych ilościach. Wreszcie, książka przenosi historię teatru do niedzielnego poranka 19 marca 1944 r., dnia niesławy, kiedy armia niemiecka wkroczyła na Węgry.