Pisanie w kawiarniach: Wyznania dramaturga

Opinie czytelników

Książka oferuje inspirujący i humorystyczny przewodnik dla początkujących dramatopisarzy, łącząc osobiste spostrzeżenia i praktyczne porady dotyczące pisania dla teatru. Podkreśla złożoność ludzkiego doświadczenia i dynamikę opowiadania historii.

Inspirujące i humorystyczne pisanie, głęboko osobiste spostrzeżenia, cenne wskazówki dla początkujących dramaturgów, eksploracja złożonych ludzkich tematów i dobry moment na ponowne otwarcie teatrów po COVID.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka skupia się bardziej na osobistej refleksji niż na technicznych aspektach pisania sztuk.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Writing in Coffee Shops: Confessions of a Playwright

Zawartość książki:

Co sprawia, że ktoś jest dramaturgiem?

W jaki sposób ich tożsamości i idee przeplatają się i współistnieją?

Jakie stałe prawdy możemy dostrzec, analizując istniejące teksty?

Jak możemy pisać teatr, który zawiera w sobie współczesność?

Jak rozwinąć pomysł od embrionalnego impulsu do pełnego i solidnego dzieła teatralnego?

W tej świeżej, żywej i często bardzo zabawnej książce, dramaturg Ryan Craig opowiada się za żywotnością dramatopisarstwa we współczesnym świecie i oferuje sposób na napisanie tych sztuk.

Od pierwszego momentu procesu, gdy siedzisz w kawiarni, wpatrując się w „laptopa ziewającego jak jakaś wielka, bezgębna paszcza, z migoczącym pustym ekranem”, aż po zobaczenie swojej sztuki wystawionej i zrecenzowanej, autor przeprowadza cię przez całą podróż.

Opierając się na własnym doświadczeniu w pisaniu dla teatrów takich jak National, Hampstead i Tricycle oraz Menier Chocolate Factory, scenariuszy telewizyjnych dla BBC, ITV i Channel Four, słuchowisk radiowych i adaptacji, a także teatru komercyjnego, autor bada, jakie praktyczne narzędzia może wykorzystać dramaturg do pisania sztuk, które budują mosty między nami.

Pełna praktycznych porad dla aspirujących - i praktykujących - dramaturgów, książka ta jest również ważnym wezwaniem do broni dla dramaturgów na całym świecie, argumentując za jej koniecznością w kontekście coraz bardziej podzielonego, rozproszonego i odłączonego świata.