Pisanie o macierzyństwie: Medycyna, niepokój, retoryka i gatunek

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Writing Maternity: Medicine, Anxiety, Rhetoric, and Genre

Zawartość książki:

Kiedy matki zaczęły się tak martwić? Dlaczego wciąż się tak martwią? Writing Maternity: Medicine, Anxiety, Rhetoric, and Genre odpowiada na te pytania, identyfikując dziewiętnastowieczne retoryczne źródła matczynego niepokoju, zachęcając czytelników do myślenia o zamartwianiu się nie jako o czymś, co robią poszczególne matki, ale jako afekt, który od czasów wiktoriańskich definiował samo macierzyństwo klasy średniej.

W tej książce Dara Rossman Regaignon oferuje pierwsze kompleksowe studium literatury poradniczej dotyczącej wychowania dzieci z wczesnej XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii i argumentuje, że historyczne pojawienie się tego gatunku katalizowało trwałą zmianę, w której matczyna opieka została utożsamiona z matczynym niepokojem. Śledząc retoryczną cyrkulację tego afektu od literatury poradniczej poprzez wspomnienia Mary Marthy Sherwood (1775-1851) i Catharine Tait (1819-1878), a także beletrystykę Charlesa Dickensa, Elizabeth Gaskell, Brontów i Charlotte Mary Yonge, Regaignon nadaje matczynemu niepokojowi literacko-retoryczną historię.

Dokonuje tego, wprowadzając do studiów literackich pojęcia takie jak absorpcja i ekologia gatunku z retorycznej teorii gatunku, przedstawiając argumenty za mobilnym i kulturowo wpływowym pojęciem gatunku. Analizując konkretne studia przypadków dotyczące między innymi śmierci dziecka, płatnej opieki nad dzieckiem i dopingu niemowląt, Regaignon argumentuje, że ideologia opiekuńczego macierzyństwa opierała się na retorycznym kultywowaniu matczynego niepokoju - co miało znaczące konsekwencje dla doświadczenia macierzyństwa i macierzyńskich uczuć.