Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia dogłębną analizę ewolucji i znaczenia pisma, zwłaszcza w odniesieniu do tradycji ustnych w starożytnych kulturach, zwłaszcza w tekście hebrajskim. Rzuca wyzwanie współczesnym pojęciom piśmienności i dominacji kulturowej, skłaniając czytelników do refleksji nad naturą pisania i czytania w erze cyfrowej.
Zalety:Książka jest chwalona za stymulującą analizę związku pisma z oralnością w starożytnych cywilizacjach. Jest uważana za przystępną i pełną nauki, szczególnie w odniesieniu do oryginalnego tekstu hebrajskiego i jego zamierzonej funkcji jako podpowiedzi do zapamiętywania dla czytelników. Spostrzeżenia autora na temat historii rozwoju tekstu są uważane za fascynujące.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że książka kładzie nacisk na klasę i dynamikę władzy w umiejętności czytania i pisania w nieco ponury sposób, przedstawiając umiejętność czytania i pisania jako narzędzie dominacji elit bez oferowania konstruktywnej drogi naprzód. Ponadto, choć prowokująca do myślenia, cyfrowa reprezentacja produkcji tekstowej może wydawać się oderwana od pierwotnych intencji.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Writing on the Tablet of the Heart Origins of Scripture and Literature
Zawartość książki:
Książka ta bada nowy model produkcji, rewizji i odbioru tekstów biblijnych jako Pisma Świętego. Opierając się na ostatnich badaniach nad ustnym€.
"pisemnego interfejsu" w średniowiecznych, grecko-rzymskich i starożytnych kontekstach Bliskiego Wschodu, David Carr argumentuje, że w starożytnym Izraelu teksty biblijne i inne teksty pojawiły się jako wsparcie dla procesu edukacyjnego, w którym wymiar pisemny i ustny były integralnie powiązane. Nie chodziło o nacinanie i czytanie tekstów na pergaminie czy papirusie. Chodziło o inkulturację starożytnych Izraelitów - zwłaszcza izraelskich elit - poprzez szkolenie ich w zapamiętywaniu i recytowaniu szerokiego zakresu tradycyjnej literatury, która była postrzegana jako kulturowy fundament ludu: narracji, proroctw, modlitwy i mądrości. Ogólnie rzecz biorąc, mistrzostwo osiągano poprzez niezwykle dokładne przywoływanie i odtwarzanie tradycji - czy to poprzez ustne występy, czy też poprzez tworzenie pisemnych "przedstawień". Kryzysy, takie jak wygnanie, mogły jednak skłaniać do tworzenia radykalnie nowych wersji klasycznej tradycji, obejmujących werbalne przywoływanie starożytnej tradycji z różnymi rozszerzeniami, rekontekstualizacjami i uzupełnieniami. Ten proces edukacyjny odbywał się na zasadzie "jeden do jednego" i koncentrował się na kultywowaniu wykształconej elity. Poważna zmiana nastąpiła wraz z pojawieniem się imperiów hellenistycznych w IV i kolejnych wiekach.
To, jak twierdzi Carr, doprowadziło do powstania zdemokratyzowanej żydowskiej "szkoły", a także do oznaczenia standardowych tekstów izraelskich jako "anty-kanonu" hellenistycznego kanonu tekstów edukacyjnych, które były używane w greckich szkołach we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego.
