Pipe Dreams: Grabież irackiego bogactwa naftowego

Opinie czytelników

Książka omawia korupcję w Iraku, w szczególności w Regionalnym Rządzie Kurdystanu (KRG), zwracając uwagę na kwestie często pomijane przez Zachód. Chociaż oferuje cenne spostrzeżenia i podkreśla ważne obawy, wykonanie cierpi z powodu słabej struktury, nieścisłości faktograficznych i polegania na pogłoskach, a nie na ostatecznych dowodach.

⬤ Dobrze napisany
⬤ interesujący temat
⬤ podkreśla ważne kwestie związane z korupcją na Bliskim Wschodzie
⬤ dostarcza cennych przykładów, zwłaszcza dotyczących przemysłu naftowego i wpływu ISIS.

⬤ Słaba struktura i prezentacja
⬤ brak spójnej argumentacji w niektórych sekcjach
⬤ zauważone błędy rzeczowe
⬤ opiera się w dużej mierze na pogłoskach, a nie na konkretnych dowodach
⬤ może niedokładnie wyszczególniać zakres korupcji.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pipe Dreams: The Plundering of Iraq's Oil Wealth

Zawartość książki:

⬤ To wielkie śledztwo w sprawie międzynarodowego skandalu, który powinien trafić na pierwsze strony gazet. Erin Banco, młoda, nieustraszona reporterka z Bliskiego Wschodu, która specjalizuje się w sektorze naftowym, opiera się na poufnych dokumentach, które ujawniają, w jaki sposób urzędnicy państwowi w irackim Kurdystanie fałszowali kontrakty, aby przynieść korzyści sobie, a nie miejscowej ludności.

⬤ Przygląda się również temu, jak upadek sektora naftowego wpływa na zdolność wojska do walki z Państwem Islamskim. Wśród rewelacji znajdują się

-- Książka pokazuje, w jaki sposób gra o inwestycje naftowe w irackim Kurdystanie została sfałszowana, aby przynieść korzyści prywatnym zachodnim firmom energetycznym, które były powiązane z administracją Busha. Amerykańscy i iraccy urzędnicy starannie przygotowali ścieżkę dla niektórych firm, aby zdobyć kontrakty przed innymi.

-- Książka ujawnia, gdzie trafiały pieniądze z kontraktów naftowych - do kieszeni irackich polityków lub dobrze powiązanych biznesmenów z USA, Wielkiej Brytanii, Kanady i Arabii Saudyjskiej.

-- Amerykańscy urzędnicy z administracji Busha zawarli umowy z największymi korporacjami naftowymi, takimi jak Exxon, po tym, jak pomogli negocjować umowy z firmami podczas wojny w Iraku.

-- Politycy w irackim Kurdystanie przyjmowali łapówki w postaci gotówki i samochodów od korporacji naftowych, które chciały podpisać kontrakty w regionie.

-- Kurdyjscy politycy wykorzystywali zachodnie firmy energetyczne do poszerzania granic swojego terytorium. Dawali im kontrakty obejmujące bloki, które nie znajdowały się w granicach wyznaczonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych.