Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Songs for Olympia
W zmierzchu życia czarna wstążka wyłania się z ramy i zwija się w umyśle jednego z wielkich francuskich kronikarzy wewnętrznych. Po drugiej stronie globu młoda dziewczyna wpatruje się w obraz w książce: kobieta, naga z wyjątkiem pantofli, klejnotów i tej samej wstążki, która tak urzeka pisarza. Znajdując się na przeciwległych biegunach doświadczenia, jedna podąża za wstążką, która wije się wokół tęsknot, żalów i kontemplacji; druga, na początku rozwoju i jeszcze przed odkryciem świata, śledzi wstążkę palcem, nie zdając sobie sprawy, jak odciśnie się na niej.
Po latach dziewczynka - teraz kobieta - spotyka wstążkę twarzą w twarz i na stronie. Olimpia Maneta i słowa Michela Leirisa spotykają się i następuje wyimaginowana rozmowa. Będzie to zderzenie i współpraca zmysłowych wspomnień i obserwacji na temat wszystkiego, od pożądania i choroby po pisanie i żałobę. Ramy te są wykorzystywane do badania obu rozmówców; jednocześnie rama innego rodzaju jest usuwana z Olympii i jej artystycznych krewnych. Wszystko, począwszy od jej kwiatów, Sainte Sébastienne Louise Bourgeois i Henrietty Moraes Francisa Bacona, zostaje ponownie wyobrażone i zyskuje nowe znaczenie.
Songs for Olympia, napisana w formie odpowiedzi na The Ribbon at Olympia's Throat Michela Leirisa, sama w sobie będąca bardzo osobistą reakcją na obraz Maneta, jest odą zarówno do wstążki, jak i do pamięci: tego, co prowadzi nas do ciągłego odkrywania siebie na nowo i świata, który tak łatwo przyjąć jako oglądany przez pojedynczy kadr.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)