Pionierskie chińskie chrześcijanki: Płeć, chrześcijaństwo i mobilność społeczna

Oryginalny tytuł:

Pioneer Chinese Christian Women: Gender, Christianity, and Social Mobility

Zawartość książki:

Chińskie chrześcijanki sprzed 1919 roku były w dużej mierze niewidoczne w zapisach dotyczących misji w Chinach i chińskiego chrześcijaństwa. Z kilkoma wyjątkami niewiele o nich wiemy, zarówno jako o jednostkach, jak i grupach. Celem autorów niniejszego tomu jest wydobycie na światło dzienne życia i pracy tych pionierek chińskiego chrześcijaństwa. Autorzy przeszukali różnorodne źródła, aby odtworzyć rolę wczesnych chińskich chrześcijanek w kościele i chińskim społeczeństwie, a także zilustrować, w jaki sposób płeć wpłynęła na ich zrozumienie chrześcijaństwa i wybory zawodowe. W jaki sposób chiński kontekst zmienił ich relacje z kościołem oraz ze społecznościami chrześcijańskimi i niechrześcijańskimi? Jakie było dziedzictwo pionierek chińskiego chrześcijaństwa? Aby zapewnić kontekst dla tego badania, pracę otwiera esej o kobietach w cesarskich Chinach, analizujący ideał, stereotypy i rzeczywistość. Eseje na temat chińskich chrześcijańskich nauczycielek, lekarek, pielęgniarek i ewangelistek wskazują na rolę misjonarzy i kościoła w umożliwianiu kobietom mobilności i poszerzania horyzontów. Ukazują również wkład tych kobiet i gospodyń domowych w zmieniające się Chiny.

Chińskie kobiety przed 1919 rokiem, choć stanowiły mniejszość wśród członków kościoła, były pod wieloma względami jego ostoją: najwierniej uczestniczyły w nabożeństwach i mszach, były odpowiedzialne za nauczanie w szkółce niedzielnej, prowadzenie chóru i organizowanie zajęć ze studiowania Biblii. Odwiedzały chorych, angażowały się w działalność charytatywną, przygotowywały ołtarz do nabożeństw i wykonywały różne inne usługi. Wiele kobiet podążało za swoimi mężami, dołączając do kościoła, ale rzymskokatolickie dziewice, protestanckie kobiety biblijne i pracownicy kościelni byli głównie odpowiedzialni za ewangelizację wśród kobiet i dzieci, ponieważ zachodni misjonarze płci męskiej uznali, że prozelityzm wśród kobiet w chińskim społeczeństwie jest prawie niemożliwy. Misjonarze szybko zdali sobie sprawę, że zakładanie chińskich rodzin chrześcijańskich było niezbędne dla stabilności i ciągłości zborów, a chrześcijańskie żony i matki były niezbędne do tworzenia chrześcijańskich domów i wychowywania dzieci w wierze. Szczególnie w okresach prześladowań, takich jak lata 1724-1846 i niedawna era kampanii antyprawicowych i rewolucji kulturalnej, katolickim dziewicom i chrześcijańskim rodzinom można przypisać przetrwanie chińskiego chrześcijaństwa. Wraz z liberalizacją w latach 80. wiele z tych chrześcijańskich rodzin stało się podstawą rosnącego chińskiego kościoła. Kościół chrześcijański i misje chrześcijańskie zapewniły również możliwości mobilności społecznej kobiet.

Żony misjonarzy zakładały szkoły dla dziewcząt i ostatecznie większość stacji centralnych obejmowała szkołę podstawową i średnią dla dziewcząt. Dziewice i kobiety biblijne uczyły się na pamięć lub czytać teksty religijne. W ten sposób znaczna część nawróconych kobiet osiągnęła umiejętność czytania i pisania, a wraz z tym nowe poczucie własnej wartości. Pierwsze kolegia żeńskie przygotowywały kobiety do nowych karier i niezależności ekonomicznej, podczas gdy zakładanie szpitali otwierało przed kobietami kariery lekarzy i pielęgniarek.